روایت‌کننده‌هایی که روایت نمی‌شوند

این‌ها تیتر‌هایی هستند که می‌تواند برای خبرنگاران در استان کهگیلویه و بویراحمد‌ زده شود اما چه کسی باید تیتر و خبر بزند؟ جز خودشان ]i کسی می‌تواند روایت کند؟ اما چه کسی روایت‌ها را می‌شنود؟

در استان کهگیلویه و بویراحمد رسانه‌های ی زیادی وجود دارد که در هر کدام خبرنگارانی نیز در حال فعالیت هستند اما این خبرنگاران از کجا حمایت می‌شوند؟ در حقیقت باید گفت توسط هیچ نهادی حمایت نمی‌شوند.

خبرنگاران به ویژه خبرنگاران استان کهگیلویه و بویراحمد همیشه همراه صدای رسای مردم در بیان مشکلات‌شان و پل ارتباطی میان مسئولان برای پاسخ به مردم بوده‌اند اما هیچ گاه از خودشان چیزی نگفتند و شاید هیچگاه نگویند.

در این روز‌ها به هیچ عنوان نمی‌توان نقش راویان حقیقت را در زندگی روزمره مردم نادیده گرفت، راویانی که برای اگاهی‌رسانی و اطلاع‌رسانی درست به مردم باید از خود بگذرند باید شبانه روز‌شان را بگذارند.

امروز را می‌خواهیم به درد و مشکلات کسانی بپردازیم که تنها سالی یک بار توسط مسئولان با یاد آورده می‌شوند و آن هم با پیام تبریک‌هایی که پر از حرف‌ها و شعار‌های تکراری است، مسئولانی که در پیام‌هایشان را خبرنگاران را راویان حقیقت مینامند اما خود از این روایان فراری هستند، مسئولانی که خبرنگاران را طلایه‌داران اطلاع‌رسانی می‌دانند اما خودشان جوابگوی مطالبه‌گری خبرنگاران نیستند.

باز هم روز خبرنگار شد و پیام‌های تبریک رسیدند شاید اگر به جای این پیام‌های تبریک هر مدیر ابتکار به خرج می‌دادند و متفاوت‌تر از همیشه تبریک می‌گفتند بیشتر به دل خبرنگاران می‌نشست.

مدیران استان کهگیلویه و بویراحمد از مدیران کل تا شهرستانی شاید اگر هر کدام یک مشکل خبرنگاران را به اهده می‌گرفتند و پیگیری می‌کردند شاید بهتر از پیام پیام‌های تبریکی بود که شاید هیچکدام توسط خبرنگاران خوانده نشود و فقط رفع تکلیف از یک مدیر است.

خبرنگاران استان کهگیلویه و بویراحمد پر از درد و مشکلات هستند از وضعیت اجاره خانه تا وضعیت معیشت، بیمه و سایر مشکلاتی که هیچکدام تا کنون توسط مسئولان و مدیران پیگیری و رفع نشده است و گویا به این زودی هم نخواهد شد.

در جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران، خبرنگاران استان و کشور به صورت ۲۴ ساعت شبانه روز با اطلاع‌رسانی‌هایشان داشتند از ذهن و افکار مردم دفاع می‌کردند در کنار پدافند هوایی که هدفشان دفاع از جان و خانه‌های مردم بود.

وقتی جنگ شد شلیک گلوله‌ها به سمت خانه‌های مردم شروع شد اما گستره این حمله فراتر از خانه و ماشین بود این حملات در ذهن و افکار مردم بود خبرنگاران در کنار پدافند هوایی که توسط نیروی هوایی فعال شده بود پدافند رسانه‌ای خود را نیز فعال کردند.

پاسخ به شبهات و شایعات را اولویت قرار دادند شبانه روز به دنبال اطلاع‌رسانی درست و تکذیب شایعات بودند اگر خبرنگاران نبودند شاید جنگ شناختی که راه افتاده بود بیشتر از جنگ سخت و نظامی تلفات می‌داد اما همین راویان حقیقت جانانه‌ایستادند و دفاع کردند.

روزخبرنگاری دیگر آمد و رفت اما باز هم تنها شعارها و وعده‌هایی به جا می‌ماند که گویا هیچکدام قرار نیست به واقعیت نزدیک شود.

در اینجا جا دارد یادی کنیم از خبرنگارانی که دیگر میان ما نیستند سربازان جهاد تبینی که تا پای جان و تا روز‌های آخر به فکر اطلاع‌رسانی به مردم بودند، حمدالله خواهش نیک که در ۱۸ آذر ۱۴۰۰ در مشهد مقدس در اثر‌ایست قلبی فوت کردف خبرنگاری که هیچگاه فراموش نمی‌شود و همیشه در یاد‌ها باقی خواهد ماند.

مرحوم منصور زرگر که ۷ اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۲ در اثر سانحه رانندگی فوت کرد، خبرنگاری که باید بگوییم صداقت و صمیمتش هیچگاه از یاد‌ها نخواهد رفت، فردی که در جمع خبرنگاران استان بسیار محبوب بود.

اما اگر اسم مرحوم سید عیسی حسنی را نیز در میان سربازان جهادتبیین قرار دهیم بی‌راه نگفته‌ایم فردی که ارتباط بسیار نزدیکی در میان اصحاب رسانه داشت و همیشه به دنبال اگاهی‌رسانی به مردم بود، فردی که فوتش یک استان را در غم فرو برد، فردی که هیچگاه جبران نخواهد شد، قاضی حسنی همواره در طول عمر خود به دنبال کمک به مردم و اگاهی‌رسانی به مردم بود روحشان شاد.

در زیر تصاویری از خبرنگاران فعال استان را در بخش‌های مختلف مشاهده می‌کنید، خبرنگارانی که بی‌ادعا شب و روز تلاش می‌کنند.