غزه؛ کربلای مصور

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری «صبح زاگرس» حجت‌الاسلام‌والمسلمین «سعید بدرود» فعال فرهنگی گچساران در یادداشتی درباره جنایات صهیونیست‌ها در غزه نوشت: در آن‌سوی دیوارهای خاموش رسانه‌ها، در میان آوار خانه‌ها و کوچه‌های پر از خون، غزه ایستاده است؛ ایستاده همچون کوه، همچون عباس، در میانه‌ی عطش و زخم. اینجا سرزمینی است که هر صبح با صدای موشک آغاز می‌شود و شب‌ها با اشک کودکان یتیم به خواب می‌رود. اینجا، در حصار آهن و آتش، مردمی زندگی می‌کنند که چون یاران حسین علیه‌السلام تنها مانده‌اند؛ بی‌یاور، بی هم‌پیمان، اما استوار و سربلند.

غزه، امروز کربلای دیگری است؛ کربلایی نه با شمشیر و اسب، بلکه با توپ و تانک و گرسنگی. کودکانی در آنجا، همچون علی‌اصغر علیه‌السلام لب‌تشنه جان می‌دهند و مادرانی چون زینب سلام‌الله علیها، قامت‌شکن شده‌اند اما زبانشان هنوز فریاد حق است. نانوایی‌ها و داروخانه‌ها بسته‌اند، برق و آب قطع است، اما ایمان مردم باز است، دلشان روشن است و نگاهشان دوخته به افقی که از خون شهیدان طلوع خواهد کرد.

در میان این‌همه درد، چه شگفتا از صبرشان! گویی ورق‌های عاشورا را از نو می‌نویسند. مردم غزه، همان کسانی‌اند که با دستان خالی در برابر ارتشی ایستاده‌اند که پشتش، قدرت‌های جهانی صف کشیده‌اند. هر مادری که جنازه فرزندش را در آغوش می‌کشد، لب به صبوری می‌گشاید. هر کودکی که پدر را در زیر آوار از دست می‌دهد، فریاد لبیک یا حسین سر می‌دهد؛ و این‌چنین، غزه مکتب عاشورا را دوباره معنا کرده است.

وای برجهانی که این تصویر را می‌بیند و سکوت می‌کند! وای بر سازمان‌های مدعی حقوق بشر که در برابر محاصره غذا و دارو، تنها تماشاگرند! آیا این همان جهانی نیست که برای سگ‌های ولگرد قانون وضع می‌کند، اما از دیدن کودکان نیمه‌جان در بیمارستان‌های بی‌دارو، لب فرو می‌بندد؟ سکوتشان نه از بی‌خبری که از همدستی است. رژیم صهیونیستی تنها نیست؛ جامعه‌ی جهانی، با تمام نهادهای پوشالی‌اش، با رسانه‌های دروغ‌پردازش و با وعده‌های پوچ صلح، همدست این جنایت است.

تحریم غذا، جنایتی است بی‌رحمانه‌تر از هر بمبارانی. در جهانی که از تکنولوژی و پیشرفت دم می‌زند، مادران غزه برای لقمه‌ای نان، میان آوار می‌گردند. این دیگر فقط جنگ نیست، این نسل‌کشی با طعم گرسنگی است؛ و باز، مردم غزه در برابر این‌همه قساوت، همچون زینب در خرابه‌های شام، ایستاده‌اند و فریاد می‌زنند: ما باخته‌ایم، اما خم نشده‌ایم.

در میان این ظلم بی‌پایان، مردم غزه، الگوی کربلا هستند. کربلا، نه‌فقط یک واقعه تاریخی که الگویی زنده برای هر آزاداندیش است. همان‌گونه که حسین علیه‌السلام در برابر یزید ایستاد، امروز مردم غزه در برابر صهیونیسم ایستاده‌اند؛ و همان‌گونه که یاران حسین با لبان تشنه به شهادت رسیدند، امروز کودکان غزه، تشنه‌ی عدالت و بی‌پناه، در آغوش مادرانشان جان می‌دهند.

اما امید هست... همان‌گونه که خون حسین علیه‌السلام، پایه‌های ظلم را لرزاند، خون مظلومان غزه نیز کاخ‌های ستم را خواهد لرزاند. تاریخ گواهی خواهد داد که این مردم، وارثان عاشورایند؛ مردمانی که در اوج تنهایی، با ایمان و صبر، در برابر جهانی بی‌وجدان قد علم کردند.

و روزی فرا خواهد رسید که رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی، همچون یزید، در زباله‌دان تاریخ دفن خواهد شد. آن روز، این مردم مظلوم، اما سربلند، پرچم پیروزی را بر فراز مسجدالاقصی خواهند افراشت؛ و خواهند گفت: ما اهل کوفه نیستیم که پشت حق را خالی کنیم.

انتهای خبر/