آبراههای خفه شده در زباله؛
انباشت زباله در مجاریآب شهرکهای الغدیر و ولایت
کانالی که روزی جریان زندگی بود، امروز به گورستانی از زبالهها تبدیل شده است. بوی تعفن به جای هوای تازه، سلامت ساکنان شهرکهای الغدیر و ولایت را تهدید میکند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»، اینجا انتهای یکی از کانالهای هدایت آبهای سطحی در مجاورت شهرکهای الغدیر و ولایت است. جایی که بر اساس طراحی اولیه، باید مسیری برای عبور بیدغدغه روانآبها و بارانهای فصلی میبود، اما اکنون به مخزنی از پسماند و منبعی برای انتشار بوی تعفن و نگرانیهای بهداشتی تبدیل شده است. صحنهای که نه تنها چشم را میآزارد، که نفس را نیز در سینه حبس میکند.
سفر ناتمام آبهای سطحی؛ از کانال تا مخزن زباله
کانال یادشده که روزگاری نقش حیاتی در کنترل سیلابهای احتمالی و هدایت آبهای اضافی این دو شهرک پرجمعیت داشت، امروز مسیر خود را گم کرده است. در بازدید میدانی خبرنگار ما مشخص شد که این گذرگاه آبی، در نقطهای مشخص، به محلی برای تجمع زبالهها بدل گشته است. حجم انبوهی از پلاستیکها، ضایعات ساختمانی و حتی زبالههای خانگی، مسیر جریان آب را مسدود کردهاند. این امر نه تنها کارکرد اصلی کانال را کاملاً مختل کرده، بلکه باعث ایجاد حوضچههای راکد و متعفن در طول مسیر شده است.
بوی تعفن؛ همسایه ناخوانده ساکنان
نزدیک شدن به این محدوده، حتی در ساعات خنک روز، با استقبال بویی تند و آزاردهنده همراه است. این بو که ناشی از ترکیب فاضلابهای احتمالی، آبهای راکد و زبالههای در حال پوسیدگی است، به راحتی تا فاصله قابل توجهی در اطراف پراکنده میشود. ساکنان محلههای مجاور، به ویژه آنان که خانههایشان مشرف به این کانال است، از این وضعیت به عنوان معضلی همیشگی و تحملناپذیر یاد میکنند. آنها میگویند که گشودن پنجرههای خانه در بسیاری از ساعات روز، به ویژه در فصل گرم، غیرممکن است و این مسئله به شدت بر کیفیت زندگی آنان تأثیر منفی گذاشته است.
نگرانی بهداشتی؛ زنگ خطری که به صدا درآمده
وجود آبهای راکد و آلوده در مجاورت مناطق مسکونی، تنها یک مشکل زیباسازی محسوب نمیشود، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت عمومی است. این شرایط، محیطی ایدهآل برای تکثیر حشرات و جوندگان موذی، به ویژه پشهها فراهم میکند. افزایش احتمال بروز بیماریهای واگیردار ناشی از این عوامل، نگرانی اصلی کارشناسان بهداشت و همچنین ساکنان است. همچنین، امکان نفوذ این آلودگیها به منابع آب زیرزمینی یا تشدید آلودگی در زمان بارندگیهای شدید، یک ریسک زیستمحیطی بزرگ به شمار میرود.
پرسشهای بیپاسخ؛ چرا و تا کی؟
در گفتگو با برخی شهروندان، این سوالات مطرح میشود که مدیریت این کانال بر عهده کدام نهاد است؟ شهرداری، اداره آب و فاضلاب یا دستگاه دیگری؟ و چرا با وجود گذشت زمان، اقدامی جدی برای پاکسازی، لایروبی و بازگرداندن کارکرد اصلی این سازه صورت نمیگیرد؟ به نظر میرسد فقدان مدیریت یکپارچه و نظارت مستمر، باعث شده تا این کانال به نقطهای فراموششده تبدیل شود. برخی ساکنان نیز از دفع غیراصولی زباله توسط تعداد محدودی از همسایگان یا حتی واحدهای تجاری اطراف خبر میدهند که بر دامنه مشکل افزوده است.
فصل بارش و یک تهدید مضاعف
با توجه به تجربیات گذشته و قرار گرفتن در فصل پربارش، این معضل میتواند به بحرانی بزرگتر تبدیل شود. کانال مسدود شده، هیچ ظرفیتی برای انتقال آبهای حاصل از بارندگیهای شدید ندارد و این امر خطر آبگرفتگی معابر، بازگشت آب آلوده به سمت خانهها و گسترش بیشتر آلودگی را به همراه خواهد داشت. بنابراین، ضرورت اقدام فوری، تنها معطوف به رفع بوی بد و منظره ناخوشایند نیست، بلکه یک اقدام پیشگیرانه برای جلوگیری از خسارات احتمالی آتی است.
در انتظار اقدام عاجل
وضعیت کانال هدایت آبهای سطحی شهرکهای الغدیر و ولایت، نمونهای از غفلت از زیرساختهای شهری است که میتواند به سرعت به کانون بحران بهداشتی و نارضایتی اجتماعی بدل گردد. ساکنان این مناطق حق دارند در محیطی پاک و سالم زندگی کنند. انتظار میرود دستگاههای مسئول، بدون فوت وقت، با همکاری یکدیگر، نسبت به ساماندهی کامل این کانال اقدام کنند. این اقدام باید شامل پاکسازی کامل زبالهها، لایروبی مسیر، ایجاد سازوکارهای نظارتی برای جلوگیری از تخریب مجدد و در صورت لزوم، اخطار یا برخورد قانونی با عوامل آلودهکننده باشد. چشمانداز روشن نیست، مگر با حرکتی عملی و عاجل.
انتهای خبر/
