چرا بازنده این جنگ اسرائیل است؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»آفتاب هجوم آورده بود و سختی مسیر را دوچندان کرده بود. اما در همان گرما ندا آمد که بایستید. آن‌ها که جلوتر رفته‌اند برگردند و آن‌ها که عقب مانده‌اند خود را برسانند. چه خبر شده بود که باید این سختی‌ها را تحمل می‌کردند. یقیناً موضوع چیزی فراتر از تصور همگان بود. در آن روز غدیر، پیامبر ایستاد در میان هُجوم آفتاب، دست علی (ع) را بالا گرفت و فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» و با آن اعلان، راهی آغاز شد که قرار بود تا قیام قائم ادامه یابد... اما این راه، راهی ساده نبود. از همان فردای غدیر، تیرها پرتاب شد، شمشیرها کشیده شد و ولایت تنها ماند.
بیش از هزار و ۴۰۰ سال از آن روزها می‌گذرد. امروز... در سایه همان مسیر، در آستانه غدیر دیگر، دوباره خون بر زمین جاری شد. دشمن این بار از پشت مرزها و از دل آسمان، آتش فرود آورد؛ آتش خود را ناجوانمردانه بر سر کودکان و زنان بی‌گناه ریخت؛ در خواب. گمان کرد که می‌تواند چراغ راه را خاموش کند. اما نمی‌دانست که: "يُرِيدُونَ لِيُطْفِـُٔوا نُورَ ٱللَّهِ بِأَفْوَٰهِهِمْ وَٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ ٱلْكَـٰفِرُونَ" (صف: 8) آنان می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند، ولی خدا نور خود را تمام خواهد کرد، هر چند کافران را خوش نیاید.
آسمان ایران دوباره رنگ خون گرفت...نه از باران، بلکه از پرواز پرستوهایی که بی‌صدا، بی‌ادعا، رفتند تا سایه امنیت بر سر ما بماند. دیروز، آتش نامردی بر پیکرِ مردانی نشست که سال‌ها آتش به دل داشتند برای وطن. نامشان را که می‌بری، انگار خود «غیرت» را صدا زده‌ای... آری... قوم شیطان آمده، از جنس همان‌هایی که پس از غدیر، دیری نپایید که شمشیر بر فرق ولایت زدند.
امروز هم‌پیمانان همان تفکر، در کسوت صهیونیزم و استکبار، می‌خواهند خاک ما را از ولایت جدا کنند؛ اما نمی‌دانند ما ملت «یا علی»ای هستیم که زین‌الدین و همدانی‌اش، مثل مولا، غریبانه اما سربلند پر کشیدند. شهیدان ما، نه فقط شهید دفاع از خاک که شهیدان استمرار غدیرند. آنان وارث همان خطی هستند که از خم غدیر آغاز شد و به کربلا رسید، و از کربلا، امروز به قدس و مسجدالاقصی خواهد رسید.
پس اگر امروز ما را هدف گرفته‌اند، برای همین است که راهمان روشن است. "وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ ٱلْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ" (آل‌عمران: 139) سست نشوید و اندوهگین نگردید، شما برتر هستید اگر ایمان داشته باشید. آن‌ها ما را به آتش می‌کشند، چون از ایمانمان می‌ترسند. چون دیده‌اند که نسل غدیر، هنوز سرپا ایستاده. چون دیده‌اند که هنوز صدای «من کنت مولاه» در این خاک طنین دارد و چون فهمیده‌اند ما مردمانی هستیم که اگر همه چیز را از دست بدهیم، ولایت را از کف نخواهیم داد.
امروز، ما فرزندان غدیر هستیم، در برابر همان شمشیرهای جهالت و کینه که این‌بار نه در سقیفه که در اتاق‌های عملیات روانی، اتاق‌های جنگ شناختی، و آسمان‌های موشک‌باران شده شکل‌گرفته‌اند و شهیدان ما، همان قدر که فرزندان این خاک‌اند، وارثان آن دست بالا رفتهٔ پیامبرند. پس دشمن اگر امروز می‌خواهد ما را از خط علی(ع) جدا کند، اشتباه گرفته. ما در خط غدیر ایستاده‌ایم، و این خط تا قدس می‌رود.
به درگاه خدا رفتند با وضو، با ذکر، با لبخند.نه مرده‌اند که زنده‌اند: "بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ" (آل‌عمران: 169) و خدا با آنان عهد بسته که: "لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ" (بقره: 62) و ما نیز با آن‌ها عهد می‌بندیم که از راهشان، از ولایت، از خط علی(ع)، از غدیر تا قدس، قدمی عقب ننشینیم.
ای دشمن! اگر از ما شهادت بگیری، روح ما شعله‌ورتر خواهد شد؛ اگر از ما خاک بگیری، آسمان را بر سرتان خراب خواهیم کرد. اگر صدای ولایت را خاموش کنی، نسل بعدی ما با فریاد ظهور، زمین را خواهد لرزاند. "إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا – وَأَكِيدُ كَيۡدٗا – فَمَهِّلِ ٱلۡكَـٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۭا" (طارق: 15–17) آنان نیرنگ می‌زنند، و من نیز تدبیر می‌کنم... پس مهلتشان بده؛ اندکی.
در این ایامِ غدیر، دلمان داغ‌دار است، اما سرمان بالا؛ که فرزندان‌ آن منتقم زنده‌اند، و با خون خود به ولایت لبیک گفته‌اند. خواهیم داد.
به غدیر سلام می‌کنیم، اما با سربند و چفیه و بغض. دوباره با علی و اولادش تجدید بیعت می‌کنیم؛ این بار، نه فقط با زبان، بلکه با جان. از غدیر تا قدس، با خون شهیدان، راه روشن است. و ما تا آخر این راه می‌رویم... "وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا ٱلْفَتْحُ إِن كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ – قُلْ يَوْمَ ٱلْفَتْحِ لَا يَنفَعُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا إِيمَـٰنُهُمْ" (سجده: 28–29)

منبع:فارس

انتهای خبر/