مرگ زمین با آتش‌زدن بقایای محصولات کشاورزی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» برخی کشاورزان شهرستان باشت پایان فصل برداشت محصول، بر اساس باورهای قدیمی بقایای محصول در سطح مزارع را می‌سوزانند که باعث مرگ تدریجی زمین، فرسایش خاک و مشکلات محیط زیستی ‌می‌شود.

کشاورزان در بهار باقیمانده محصولات قبلی مانده در مزارع شان را آتش می‌زنند تا هر چه سریعتر زمین را برای کشت دوم آماده کنند، این روش شاید در زمان و هزینه آماده‌سازی زمین به صرفه باشد، اما مضرات محیط‌زیستی زیادی به همراه دارد که کاهش حاصلخیزی خاک یکی از آنها است.کشاورزان در بهار باقیمانده محصولات قبلی مانده در مزارع شان را آتش می‌زنند تا هر چه سریعتر زمین را برای کشت دوم آماده کنند، این روش شاید در زمان و هزینه آماده‌سازی زمین به صرفه باشد، اما مضرات محیط‌زیستی زیادی به همراه دارد که کاهش حاصلخیزی خاک یکی از آنها است.

آتش زدن کاه و کلش مزارع گندم و جو باعث سفت شدن خاک خواهد شد، عناصر مغذی ماکرو و میکرو از بین رفته و همین امر فقیر شدن خاک را در پی خواهد داشت،کاهش رطوبت خاک و افزایش مصرف آب و از همه مهمتر آلودگی محیط زیست بالاترین خسارتی است که جبران آن امکان پذیر نخواهد بود.
هر ساله پس از پایان فصل برداشت کشت‌های پاییزه برخی کشاورزان برای تسریع در عملیات تهیه زمین و صرفه جویی در هزینه‌ها بقایای کاه و کلش مزارع را می‌سوزانند، این کار علاوه بر ایجاد آلودگی‌های شدید محیط زیستی، سرمایه‌های بخش کشاورزی را از بین می‌برد.

باقی گذاشتن بقایای گیاهی در سطح خاک نقش مهمی در تعدیل دمای خاک و حفظ رطوبت دارد. بقایای گیاهی در تابستان خاک را خنک‌تر و در زمستان گرم‌تر نگه می‌دارد، از تبخیر غیرضروری رطوبت خاک جلوگیری کرده و شیوع علف‌های هرز را کاهش می‌دهد، همچنین با افزایش کربن آلی خاک، از فرسایش ناشی از بارندگی جلوگیری می‌کند.


آتش زدن مزارع کشاورزی یکی از روش‌های سنتی است که برخی کشاورزان برای پاکسازی زمین و آماده‌سازی آن برای کشت مجدد استفاده می‌کنند. اما این روش عوارض و پیامدهای منفی زیادی دارد که می‌تواند به محیط زیست و سلامت عمومی آسیب برساند و همچنین باعث تولید دود و گازهای سمی می‌شود که به آلودگی هوا منجر می‌گردد. این آلودگی می‌تواند بر سلامت انسان‌ها تأثیر منفی بگذارد و به بروز بیماری‌های تنفسی و قلبی کمک کند.


حرارت ناشی از آتش زدن می‌تواند ساختار خاک را تخریب کند و به کاهش مواد مغذی خاک منجر شود. این امر می‌تواند به کاهش باروری زمین و کاهش تولید محصولات کشاورزی در آینده منجر شود و می‌تواند به تخریب زیستگاه‌های طبیعی و اکوسیستم‌های محلی منجر شود. این عمل می‌تواند به کاهش تنوع زیستی و از بین رفتن گونه‌های گیاهی و جانوری منجر شود همچنین این آتش زدن‌ها می‌تواند به آتش‌سوزی‌های غیرقابل کنترل منجر شود که می‌تواند به اموال و جان انسان‌ها آسیب برساند. این خطر به ویژه در مناطق خشک و گرم بیشتر است.

آتش زدن مزارع کشاورزی یک روش سنتی است که عوارض و پیامدهای منفی زیادی دارد. برای حفظ محیط زیست و سلامت عمومی، نیاز به آموزش کشاورزان درباره روش‌های جایگزین و پایدار برای مدیریت مزارع و کاهش آتش‌سوزی‌ها وجود دارد. استفاده از روش‌های مدرن و علمی در کشاورزی می‌تواند به بهبود تولید و حفظ منابع طبیعی کمک کند.

یکی از کشاورزان باشتی گفت: ما کشاورزان در شرایط اقتصادی سختی قرار داریم و آتش زدن مزارع به عنوان یک راه سریع برای پاکسازی زمین و آماده‌سازی آن برای کشت مجدد به نظر می‌رسد. اما این روش به مشکلات زیست‌محیطی و آلودگی هوا منجر می‌شود که در نهایت به سلامت خود و خانواده‌های خود آسیب می‌زند.

یکی دیگری گفت: بسیاری از کشاورزان منطقه به عوارض و پیامدهای منفی آتش زدن مزارع آگاهی ندارند. آنها ممکن است از تأثیرات منفی این عمل بر خاک، آب و هوا و سلامت عمومی بی‌خبر باشند و به همین دلیل به این روش ادامه می‌دهند.

دیگری گفت: هر ساله کشاورزان برای آماده کردن زمین‌های کشاورزی خود برای کشت بعدی اقدام به آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی به جا مانده از کشت قبل می‌کنند که در این شرایط شعله‌های آتش و دود ناشی از این آتش‌سوزی‌ها گاهی تمام منطقه را فرا می گیرد و باعث آلودگی هوا و منطقه می‌شود، کشت دوم همیشه بعد از برداشت محصولاتی چون گندم و جو در کشتزارها انجام می شود و محصولاتی مانند ذرت، گوجه، برنج، ماش، کنجد و غیره کشت می‌شود.

انتهای خبر/