عشایر و روستانشینان که سالهای سال همجواری با درختان بلوط را در زندگی با خود به همراه داشته‌اند همواره در کاشت و نگهداری از این درختان نقش مهمی ایفا می کنند.

فصل پاییز همواره با برداشت بلوط‌هایی همراه بوده است که عمر برخی از درختان آن به بیش از ۲۰۰ سال هم می‌رسد، درختان بلوطی که پس از کاشت و بعد از حدود ۳۰ سال به مرحله ثمر‌دهی می‌رسند و میوه‌های آن‌ها هم به روش‌های گوناگونی مورد استفاده مردم ساکن این مناطق قرار می‌گیرد.

در گذشته بلوط نقش پررنگي در اقتصاد و امرار و معاش مردمان زاگرس نشين داشته اما امروز بيشتر براي مصرف دام و گاها استفاده دارويي اين ميوه برداشت می‌شد.

از ميوه درخت بلوط به صورت خام براي مصرف دام و پخته آن نيز پس از فرآيند شيرين كردن وآسياب كردن ،آردي به عمل مي آيد كه از آن نوعي نان مقوي به نام  «کلگ»پخته می‌شود.

یکی دیگر از فرآورده های میوه بلوط جَفت است که عشایر پوست آماده شده برای مشک آب و دوغ را مدتی در آب جفت می گذارند تا ضخیم تر شود.

تهیه آرد و پخت نان از میوه بلوط یکی از روشهای متداول و قدیمی استفاده از این محصول طبیعی است که در زمان های گذشته و به علت کمبود آرد و نان استفاده می شده که دارای خواص بسیار زیادی است.

 میوه بلوط سرشار از فیبر، ویتامین‌های ضروری بدن، فلانوئیدها، تانن‌ها، چربی‌های اشباع نشده، انواع پروتئین و آنتی اکسیدان‌ها است‌. به همین دلیل نیز ارزش غذایی فوق‌العاده‌ای دارد‌.

یكی از دامداران ساکن روستای باشت  گفت: با وجود خسارتی كه در چند سال گذشته به سبب پدیده خشكسالی به درختان بلوط شهرستان وارد شده است، امسال این درختان، ثمر چندانی نداشتند.

یکی دیگر دامداران نیز مطرح كرد: نقش و بركت‌های بسیار درختان بلوط در ادامه زندگی مردم منطقه بویژه دامداران قابل حساب و كتاب نیست، ولی متأسفانه در چند سال گذشته، شمار فراوانی از این مواهب خدادادی در اثر خشكسالی و كم بارانی و عوامل انسانی خشكیده‌اند كه این موضوع ناراحتی و نگرانی همه مردم را به دنبال داشته است.