فریاد بی‌صدای عشایر و روستاییان دنا برای اینترنت

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»؛ در کنار دامنه‌های سرسبز و کوهستان‌های سر به فلک کشیده زاگرس واقع در شهرستان همیشه محروم دنا، روستاییان و عشایر غیور منطقه شبلیز، در سایه نبود امکانات و زیرساخت‌های مناسب روزگار سختی را سپری می‌کنند. مردمی سخت‌کوش و صبور که با طبیعت عجین شده‌اند و با کمترین امکانات، چراغ زندگی را روشن نگاه داشته‌اند.

اما در عصر ارتباطات و در دورانی که همه کارهای روزمره با اینترنت انجام می‌گیرد، شبلیز در سکوتی دیجیتال فرو رفته است؛ سکوتی که نه از سر آرامش، که از نبود ابتدایی‌ترین زیرساخت ارتباطی قرن، یعنی اینترنت، نشأت می‌گیرد و هر روز بر گلایه‌های فروخورده این مردم مظلوم افزوده می‌شود.

فریادهای بی‌صدای عشایر و روستاییان شبلیز

تصور کنید در دنیایی زندگی می‌کنید که اطلاعات با سرعتی باورنکردنی در آن جریان دارد، اما شما از این قافله تمدن دیجیتال جا مانده‌اید. این واقعیت تلخ، روزمرگی مردم شبلیز است. دانش‌آموزانی که برای تکمیل تکالیف درسی و دسترسی به منابع آموزشی، در حسرت یک جستجوی ساده اینترنتی می‌مانند. کشاورزانی که از آخرین قیمت محصولاتشان در بازار بی‌خبرند و نمی‌توانند از طریق اینترنت، دانش خود را در زمینه کشت و زرع نوین یا دامداری به‌روز کنند. جوانانی که رؤیای کسب و کارهای اینترنتی و ارتباط با دنیای بیرون را در سر می‌پرورانند، اما دیوار بلند عدم دسترسی به اینترنت، آن‌ها را محصور کرده است.

پیامدهای عمیق محرومیت در این منطقه

نبود اینترنت تنها یک کمبود رفاهی نیست؛ بلکه معضلی اساسی است که لایه‌های مختلف زندگی مردم شبلیز را تحت تأثیر خود قرار داده است، از جمله این محرومیت‌ها می‌توان به محرومیت آموزشی اشاره داشت که در دوران آموزش از راه دور و نیاز مبرم به منابع دیجیتال، دانش‌آموزان شبلیز از این امکان حیاتی محروم‌اند.

همچنین می‌توان به اقتصاد و معیشت اشاره داشت که عشایر و روستاییان منطقه، فرصت‌های بی‌شماری را برای بهبود وضعیت اقتصادی خود از دست می‌دهند. دسترسی به بازارهای آنلاین، فروش مستقیم محصولات، اطلاع از قیمت‌ها و حتی بازاریابی برای صنایع دستی محلی، همگی با نبود اینترنت ناممکن شده‌اند. این محرومیت، مهاجرت به شهرها را تشدید و چرخ توسعه منطقه شبلیز را کندتر می‌سازد.

در مواقع اورژانسی، نیاز به برقراری ارتباط سریع با مراکز درمانی و یا دسترسی به اطلاعات پزشکی آنلاین و تماس می‌تواند حیاتی باشد. نبود اینترنت و آنتن، این ارتباطات را مختل کرده و بهداشت و سلامت جان آنان را به خطر انداخته است.

اینترنت، پلی است برای ارتباط با جهان و معرفی فرهنگ و آداب و رسوم غنی عشایر، نبود آن، این فرصت را از مردم منطقه سلب کرده و آن‌ها را از جریان تبادل فرهنگی و اطلاعاتی دور نگه می‌دارد.

گلایه‌ها و انتظارات مردم منطقه شبلیز

جمعی از اهالی مظلوم منطقه شبلیز با اظهار ناراحتی و لحنی آمیخته با از امید و گلایه، از مسئولینی که چند ماه قبل به روستا و مناطق محروم آنان سفر کرده بودند می‌پرسند: آیا حق ما نیست که در قرن ۲۱، از ابتدایی‌ترین امکانات ارتباطی برخوردار باشیم؟ آن‌ها یادآور می‌شوند که بارها درخواست‌هایشان را مطرح کرده‌اند، اما این درخواست‌ها تاکنون جامه عمل پوشیده نشده است.

ریش‌سفیدان منطقه با آهی عمیق می‌گویند: ما از مسئولان توقع نداریم معجزه کنند، فقط می‌خواهیم به وعده‌هایی که به ما داده‌اند جامه عمل بپوشانند.

آن‌ها بیان داشتند: فرزندان ما هم حق دارند مانند بقیه بچه‌های ایران، به اینترنت دسترسی داشته باشند و آینده‌ای روشن‌تر برای خود بسازند.

محرومیت شبلیز از اینترنت نه تنها یک چالش لاینحل بلکه مطالبه‌ای جدی از مسئولان استانی و شهرستان دنا است، زمان آن فرا رسیده است که سکوت دیجیتال شبلیز شکسته شود و فریادهای بی‌صدای روستاییان و عشایر دنا شنیده و اجابت گردد. امید است با توجه ویژه مسئولین و اراده جدی برای رفع این نقیصه، شاهد آن باشیم که مسئولان بر وعده‌های خود جامه عمل پوشانده و در آینده‌ای نزدیک نور اینترنت خانه‌های شبلیز را روشن کند و مسیر توسعه و آبادانی را برای این منطقه محروم هموار سازد.

انتهای خبر/