پیروزی مقاومت و ناکامی قدرت‌های جهانی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» سیدعبدالمناف موسوی کارشناس ارشد حقوق در یادداشتی به چرایی پیروزی مقاومت غزه و ناکامی قدرت‌های جهانی پرداخته است، در جهان پر تلاطم امروز، نزاع‌ها و بحران‌ها دیگر محدود به معادلات نظامی و قدرت سخت نیستند؛ بلکه به صحنهٔ چالش ایده‌ها و نبرد اراده‌ها تبدیل شده‌اند. نبرد اخیر در غزه، به‌مثابه آزمونی سخت برای نظم جهانی، به‌خوبی آشکار کرد که قدرت‌های بزرگ، باوجود داشتن سازوکارهای نظامی و سیاسیِ گسترده، نه‌تنها در مدیریت بحران‌ها ناتوان‌اند، بلکه در چنگال پارادوکس‌های سیاسی گرفتار شده‌اند.

مقاومت مردم غزه در مقابل تجاوز و سرکوب، فراتر از یک پیروزی تاکتیکی، فروپاشی هژمونیِ غرب و به چالش کشیدن نظم کهنهٔ جهانی را به تصویر می‌کشد. این یادداشت با رویکردی انتقادی به تحلیل ابعاد این پیروزیِ مقاومت پرداخته و ناکامی‌ها و تزلزلِ قدرت‌های جهانی، به‌ویژه ایالات متحده آمریکا و بریتانیا را در قبال این تحولِ کلیدی، بررسی می‌کند. از این منظر، غزه دیگر صرفاً یک جبهه جنگ نیست؛ بلکه آینه‌ای تمام‌نما از ناکارآمدی ساختارهای قدرت جهانی و بیداری افکار عمومی در برابر استانداردهای دوگانه است.

«پیروزی» در غزه را نباید در محدودهٔ معادلات کلاسیک نظامی جستجو کرد؛ بلکه باید آن را در مفاهیم عمیق‌تر سیاسی و اجتماعی ارزیابی کرد. مقاومت مردم غزه، با ایستادگی مثال‌زدنی در برابر حملات گسترده، توانست بقا و پایداری خود را در شرایط سخت محاصره و تجاوز نظامی حفظ کند.

این پایداری و توانایی در حفظ ساختار نظامی در طول جنگ، نمایانگر ناکامی ارتش اسرائیل در رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده بود. همچنین، مقاومت غزه با به‌کارگیری تاکتیک‌های مؤثر نظامی، موفق شد با واردکردن خسارات به نیروهای دشمن، نوعی بازدارندگی نسبی ایجاد کند.

شلیک راکت به عمق سرزمین‌های اشغالی و انجام عملیات‌های چریک‌وار موجب محدودیت جدی برای ارتش اسرائیل در انجام عملیات‌های خود شد. اما شاید مهم‌ترین جنبه این پیروزی، شکل‌گیری گفتمانی جدید و گسترده در عرصه جهانی باشد. افکار عمومی جهانی به‌وضوح با مردم مظلوم غزه اعلام همدردی کردند و استانداردهای دوگانه غرب را مورد انتقاد قرار دادند. ایجاد این گفتمان گسترده و شکل‌گیری جبههٔ جهانی همدردی با غزه را باید دستاوردی بزرگ در حوزه دیپلماسی عمومی برای جبهه مقاومت دانست.

در مقابل این پیروزیِ معنوی و سیاسی، قدرت‌های بزرگ، به‌ویژه آمریکا و انگلیس، با شکست‌هایی ساختاری در قبال بحران غزه روبرو شدند. سیاست‌های یک بام و دوهوا، مهم‌ترین دلیل این ناکامی بود. حمایت بی‌چون و چرای غرب از اسرائیل، این پیام روشن را به دنیا داد که قدرت‌های جهانی هیچ‌گونه پایبندی به قواعد بازی نداشته و سیاست خود را بر اساس منفعت و قدرت سازماندهی کرده‌اند. 

غرب در ایجاد راه‌حل‌های سیاسی کارآمد نیز ناتوان ماند؛ عدم وجود هیچ‌گونه طرح ابتکاری و عادلانه از سوی آنان برای حل منازعه فلسطین موجب تداوم و تشدید بحران شده است. در سوی دیگر، رویکرد یک‌طرفهٔ غرب موجب ایجاد بی‌اعتمادی نسبت به‌نظام بین‌الملل شده و به‌مرور نقش این کشورها در تحولات جهانی را تضعیف خواهد کرد. افزون بر این، قدرت‌های غربی در مدیریت افکار عمومی جهانی ناکام ماندند. به‌این‌علت که آگاهی جمعی نسبت به تبعیض‌ها و جنایت‌ها افزایش‌یافته، دیگر قادر به اعمال روایات خود به شکلی سابق نیستند. کنترل غرب بر رسانه‌ها به طور قابل‌توجهی کاهش‌یافته و باعث تضعیف اقتدار نرم این کشورها در جهان شده است.

به‌این‌ترتیب، نبرد غزه بیش از آن که یک تقابل نظامی باشد، به نمایشی از فروپاشی قدرت غرب تبدیل شده است. در این میدان، مقاومت یک ملت ستمدیده توانست ضعف و تناقض‌های هژمونی قدرت‌های بزرگ را افشا کند. به‌کرات می‌توان گفت که جهان با بحران‌هایی جدی مواجه است که به‌هیچ‌عنوان نمی‌توان با سیاست‌های دوگانه و استانداردهای متناقض مدیریت کرد.

این موضوع به‌خصوص از منظر سیاست‌گذاران حامیِ غرب حائز اهمیت است. آنها باید با ایجاد بازبینی جدی در سیاست‌های خارجی خود، راه‌حلی مناسب برای خروج از این بن‌بست و برقراری عدالت واقعی در صحنه بین‌الملل پیدا کنند. در غیر این صورت باید شاهد افول تدریجی نظام و ساختار سیاسی حامی خود باشند.

 ایران و متحدینش نیز به‌عنوان مهم‌ترین حامیان محور مقاومت در این فرایند نقش محوری ایفا کردند و ثابت نمودند که حمایت از آرمان‌های اصیل منجر به شکل‌گیری جبهه مقاومت قوی‌تر خواهد شد و با چالش کشیدن ابرقدرت‌ها موجبات فروپاشی هژمونی آنان را در عرصه جهانی فراهم خواهد ساخت.

انتهای خبر/