همه کار کردند اما به توافق عمل نکردند

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»رهبر معظم انقلاب روز جمعه در دیدار با فرماندهان نیروی هوایی ارتش به یادآوری یک تجربه تلخ در دهه نود پرداختند. تجربه‌ای که هشت سال کشور را معطل خود کرد و عاقبت به قول رئیس کل وقت بانک مرکزی در گفت‌وگو با تلویزیون بلومبرگ، برجام «تقریباً هیچ» دستاورد اقتصادی برای ایران نداشت.

سخنان امروز رهبر انقلاب یادآور واقعه‌ای بود که برخی سعی کردند آن را از یادها ببرند و با ایجاد قاعده شرطی‌سازی همه چیز (آب خوردن و ازدواج و اشتغال جوانان) را مانند دولت‌های یازدهم و دوازدهم منوط به توافق با آمریکا کنند، این در شرایطی است که فردی که حالا در کاخ سفید قرار گرفته است، عنوان کرده بود که برجام را پاره می‌کند و عاقبت بدون هیچ مجازاتی از برجام به طور یکجانبه خارج شد.

در همان دوران بود که دولت وقت در ایران در حالی که تا پیش از این آمریکا را «کدخدا» و اروپا را «آقا اجازه» می‌خواند به سمت قاره سبز چرخش کرد. 

از همین زمان دور دیگری از معطل‌سازی ایران آغاز شد و اروپایی‌ها با وجود قول ایجاد کانال‌های مالی و زنده نگه داشتن برجام به تعهدات و قول‌های خود عمل نکردند و فقط حرف‌هایی از ایجاد کانال‌هایی چون «اینستکس» زده شد.

بعد از این دوره بازهم آمریکا رنگ دموکراتیک به خود گرفت و «جو بایدن» رییس‌جمهور آمریکا شد اما وی به جای اینکه به توافق برجام که در دوره هم حزبی خود یعنی «باراک اوباما» ایجاد شده بود، بازگردد سعی کرد از میراث تحریمی ترامپ و از نقطه بسیار عقب‌تری مذاکرات را شروع کند.

در این هنگام آمریکا طرح سه رنگ تحریم‌ها را ارائه‌ کرد. از سوی آمریکا تحریم‌ها به سه رنگ زرد، سبز و قرمز تقسیم‌بندی شدند. 

«تحریم‌های سبز قابلیت لغو دارند، درباره تحریم‌های زرد باید مذاکره شود و تحریم‌های قرمز لغو نخواهد شد»؛ از جمله تحریم‌هایی که به‌دلایل حقوق‌بشری علیه افراد اعمال شده است. موضوعی که به وضوح نشان می‌داد که آمریکایی‌ها سعی دارند زنجیره تحریم‌ها را حفظ کنند.

نکته اصلی هم پوشانی تحریم‌ها بودند که با وجود برداشتن دو حوزه سبز و زرد تحریم‌های بخش قرمز مانع ایجاد می‌کرد و ایران به اهداف خود نمی‌رسید. این به معنای آن بود که حتی دسته‌بندی‌های غیر از رنگ قرمز نیز قابلیت اجرایی نداشتند. درست مثل دوران اوباما که با وجود همه این توافقات طرف مقابل به هیچ کدام از تعهدات خود عمل نکرد تا جایی که امضای آرامش بخش طرف آمریکایی به میان آمد.

در همین زمان با توجه به اینکه نظام مجازات آمریکا علیه برهم زنندگان تحریم بسیار سخت‌گیرانه بود، هیچ کدام از موسسات اقتصادی تن به مراودات مالی با ایران نمی‌دانند؛ چراکه از آمریکا به شدت هراس داشتند. این موضوع سبب شد «محمد جواد ظریف» از همتای آمریکایی خود بخواهد که «نامه آرامش بخش» برای باز کردن این قفل بنویسید. 

موضوعی که نه اجرایی و عملیاتی شد و نه ایران از مواهب توافقی که «فتح الفتوح» و «آفتاب تابان» خوانده» ‌می‌شد، بهره‌ای برد. توافقی که مسئولان وقت ایران درباره آن قول دادن از روز اول اجرا همه تحریم‌ها حذف و سد تحریم‌ها شکسته شود!

این درحالی بود که آمریکا در آن زمان تحریم‌های جدیدی علیه کشورمان وضع کرد که مقامات وقت وزارت خارجه مطرح می‌کردند این موارد «روح برجام»‌ را نقض کرده نه اصل آنرا؛ در شرایطی که برجام امضاء شده بود که تمامی تحریم‌ها لغو شود.

با همه این اوصاف به نظر می‌رسد یک جناح سیاسی سعی دارد همه این تجربیات تلخ ایران در بیش از 8 سال مذاکره با آمریکا بر سر برجام و توافق رفع تحریم‌ها را از یاد ببرد. ترامپ در یادداشتی که برای «فشار حداکثری علیه ایران» نوشته شده و امضاء کرده است، خواهان آن شده که ایران از امنیت خود خصوصا موشک‌های بالستیک صرف نظر کند.

یعنی ایران وآمریکا با همه این نشستن‌ها و برخواست‎‌ها و خندیدن‌ها و همکاری یکطرفه کشورمان با یک نقطه به سر خط آمده‌اند. دور تسلسل باطلی که برخی از مهره‌های گذشته سعی دارند آن را دوباره تکرار کنند.

 آمریکا نیز تا زمانی که تحریم‌ها علیه کشورمان به عنوان ابزاری موثر باشد دست از آن بر نخواهد داشت و از تحریم‌ها دل نخواهند کند. موضوعی که کارشناسان همواره مطرح می‌کنند که باید برای این منظور ابزار اقتصادی تحریم را از آمریکا گرفت. با این حال رهبر معظم انقلاب به هشت سالی که برخی به طور مرموزی قصد دارند فراموش شود و تجربه آن اشاره کرده و یادآوری کردند.

انتهای خبر