آوار مشکلات در منطقه عشایری «شبلیز»

علی‌رغم این تلاش‌ها، محرومیت همچنان در برخی از مناطق شهرستان دنا مشاهده می‌شود که با سیاست‌های اجرا شده را مورد ارزیابی قرارداد و شدت محرومیت و به‌تبع آن شناسایی مناطق محروم، توزیع اعتبارات محرومیت‌زدایی، برنامه‌ریزی و هماهنگی میان دستگاه‌های فعال در این حوزه مشکلات را حل کرد. 

رفع محرومیت باید در کانون توجه مسئولان و سیاست‌گذاران قرار گرفته و فعالیت‌های مختلف و ویژه‌‌ای در مناطق مختلف به‌ویژه مناطق روستایی است شهرستان دنبال شود.

 باوجود تمام خدمات و فعالیت متولیان در این مناطق ، اما همچنان شاهد محرومیت‌های مختلفی در  ابتدائی‌ترین نیازها در برخی مناطق روستایی شهرستان دنا مشاهده می‌شود.

منطقه عشایری «شبلیز» در بخش پاتاوه شهرستان دنا واقع است و بعد از طی مسافت حدود ۶۰ کیلومتر از مسیر یاسوج به اصفهان و تغییر مسیر به‌طرف روستای «تمنک» و عبور از کنار بقعه متبرکه امامزاده «بابا حاجی» قرار دارد.

 ساکنان این منطقه سال‌هاست که از این محرومیت‌ها اعم از نبود راه ارتباطی مناسب، نبود اینترنت و آنتن‌دهی بسیار ضعیف، نبود امکانات بهداشتی و... رنج می‌برند.

این رسانه به عنوان یک رسانه مردمی با انعکاس مطالبات مردمی به مسئولان در راستای بهبود و حل معضلات مردمی اقدام به بررسی وپیگیری سوژه‌های مردمی می‌کند.

خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی صبح زاگرس دراین‌خصوص به میان مردم عشایری و ساکنان شبلیز رفت تا دغدغه‌ها و مشکلات آنان را از نزدیک جویا شود.

یکی از ساکنان این منطقه اظهار داشت: در گذشته تعداد خانوارهای ساکن در منطقه «شبلیز» و «شورم» به حدود ۵۰۰ خانوار می‌رسید؛ اما اکنون به علت نبود بسیاری از زیرساخت‌ها، تعداد خانوارها به حدود ۵۰ نفر هم نمی‌رسد.

بانوی عشایری و خانه‌دار در این منطقه با ابراز ناراحتی از وضع ارتباطی راه و مشکلات هنگام کوچ گفت: در فصل بارش‌ عبور از این جاده‌ها برای ما حتی با ماشین بسیار سخت است، نبود امکانات به‌ویژه راه و شبکه تلویزیون و آنتن‌دهی موبایل ما را به ستوه آورده است.

وی افزود: ما حتی آب آشامیدنی خود را همانند ۴۰ سال گذشته از چشمه و با ظرف آب به محل سکونت خود از طریق احشام و گاهی خودرو منتقل می‌کنیم.

آیین‌پرست سرپرست یک خانوار در این منطقه با ابراز گلایه از مشکلات گفت: در این منطقه علاوه بر نبود امکانات رفاهی مناسب، جاده ارتباطی و اینترنت بسیار ضعیف و حتی آنتن‌دهی نیز وجود ندارد و مردم این منطقه از ابتدایی‌ترین امکانات محروم‌اند.

وی گفت: همسایه‌های ما زمانی در این منطقه زندگی می‌کردند؛ اما امروز احشام و کوچ‌نشینی را رها کرده و به شهر مهاجرت کرده‌اند و به علت محرومیت دیگر کسی در اینجا سکونت ندارد، ما نیز به‌ناچار اینجا مانده‌ایم.

این روستایی اظهار داشت: ما در این منطقه اینترنت و حتی آنتن‌دهی نداریم، اتفاقات مختلفی رخ‌داده و  یک الی دو روز از آن بی‌اطلاع بوده‌ایم، اهالی این منطقه از اخبار و وقایع جامعه خود خبر ندارند و در این منطقه شبکه تلوزیون موجود نیست.

این چالش‌ها سبب شده تا بخش زیادی از مردم و خانواده‌ها به‌ناچار به زندگی شهرنشینی و حاشیه‌نشینی در دیگر شهرها و روستا پناه ببرند. امید است مسئولان صدای مردم مظلوم این منطقه را شنیده و برای رفع مشکلات آنان چاره‌ای بیندیشند.

انتهای خبر/