شهیدی که حقيقت را فدای مصلحت‌ نکرد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»، شهید رضا قلی پاك نسب سال 1343 در روستاي محروم كوشك دشمن زياري در يك خانواده مذهبي چشم به جهان گشود، حدود دو سال از عمر مباركش را در دامن پرعطوفت پدر و مادرش گذراند كه ناگهان چرخ روزگار به سياهي گراييد و مادر مهربان خود را از دست داد، زندگاني شهيد با نداشتن مادر رنگي ديگر به خود گرفت و در كنار پدرش شروع به رشد كردن نمود.

تحصیلات

شهيد به علت محروميت منطقه و نداشتن مدرسه در منطقه تا چندين سال از درس خواندن محروم شد تا اينكه در سال 1354 مدرسه ابتدايي در زادگاهش افتتاح شد و ايشان در سن ده‌سالگی راهي مدرسه شد و دوران ابتدايي را با موفقيت كامل در زادگاهش به پايان رساند. از منطقه محروم روانه شهرستان دهدشت شد و در مدرسه راهنمايي استاد شهيد مرتضي مطهري ثبت‌نام نمود و شروع به درس خواندن كرد.

جبهه یا درس

 ولي اين بار زندگي شهيد عوض شد و رنگي تازه به خود گرفت به‌طوری‌که رفتن به جبهه را به ماندن در شهر ترجيح داد و براي یاری‌رساندن به رزمندگان در تاريخ 30 فروردین سال 65 از طريق هلال‌احمر شهرستان دهدشت به جبهه‌های نور عليه ظلمت كردستان اعزام شد.

سه ماه مأموريت كامل خود را با فداكاري و شجاعت به اتمام رسانيد و به‌سوی ديار و سرزمين خود بازگشت، با توجه به اينكه شهيد در منطقه محروم و دورافتاده زندگي می‌کرد که مردم منطقه هیچ‌وقت گرفتار دسته‌بندی‌ها و باندگرايي‌هاي كه برابر جهل و ناداني بود نشدند.

ايشان فردي آزاد و مستقل بود و هیچ‌گاه حقيقت را فداي مصلحت نمی‌نمود و از چنان اخلاقي برخوردار بود كه تمامي اقوام و خويشان و حتي آنان كه یک‌مرتبه با ايشان هم‌نشین می‌شدند از ايشان درس اخلاق می‌آموختند.

 خدمت سربازی

هیچ‌گاه در زندگي پر عطوفتش دچار اشتباه نشده بود و هركسي كه او را می‌شناخت كاملاً از او راضي بود. شهيد در تاريخ 18 مرداد سال 65 از طريق پايگاه ژاندارمري كلات براي انجام‌وظیفه سربازي خود فراخوانده شد، شهيد فوري خود را به حوزه وظيفه بخش لنده معرفي نمود و در يك تقسیم‌بندی و با توجه به علاقه فراواني كه خود به سپاه پاسداران داشت سهميه سپاه شد. از طريق سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان دهدشت به پادگان آموزشي ياسوج اعزام شد و دوران آموزش خود را به‌طور احسن به پايان رسانيد و ازآنجا راهي جبهه‌های جنوب شد.

شجاعت

وارد تيپ 48 فتح شد و در واحد تخريب تيپ شروع به مبارزه با صداميان كافر كرد. در اين ايام از چنان شجاعت و فداكاري برخوردار بود كه قلم و كاغذ توان وصف ايشان را ندارد، شهيد در عملیات متعددي شركت نمود كه ازجمله اين عملیات می‌توان كربلاي چهار و پنج و ده و نصر يك و غيره را نام برد.

 ايشان در كربلاي چهار دچار مسموميت شيميايي شد كه بعد از يك بستري كوتاه دوباره راهي جبهه شد تا اينكه در نیمه‌های شب 22 تیر سال 66 در شهر سليمانيه عراق براثر منفجرشدن يك مين چشم‌های گرم و مهربان وي را براي هميشه از اين دنياي مادي بست.

انتهای خبر/