بازگشت به زادگاه پس از ۸۸ سال

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»؛ مردم بهمئی در زمان رضاخان تحمل جنایات و زورگویی او را نداشتند و در مقابل خوانین معرفی شده از جانب رضاخان ایستادند و عرصه را بر آن‌ها تنگ کرده بودند.

عشایر با دست‌خالی در مناطق کوهستانی و صعب‌العبور بهمئی توان مقابله با ارتش مصلح و داعش گونه رضاخان را نداشت طوری که از طایفه علاءالدینی در شهرستان بهمئی در یک روز ۹۷ نفر را کشتند و 400 نفر از این طایفه را در اهواز حبس کردند که قریب 300 نفر آن‌ها در زندان فوت کردند.

عشایر بهمئی با رهبری خداکرم خان معروف به خان طلا بعد از روی کار آمدن رضاشاه و غارت نفت مناطق جنوبی توسط انگلیسی‌ها و همچنین زورگویی به عشایر در دوران پهلوی اول با شورش‌های هر از چند گاهی خود، همواره موجبات آزار و اذیت نیروهای رضاشاهی را فراهم می‌کردند و پرچم مخالفت با انگلیسی‌ها و دستگاه رضاشاه را بلند کردند.

مخالفت عشایر با دستگاه رضاخان موجب شد تا قشون‌های رضا قلدر یکی پس از دیگری از ناصری (اهواز کنونی) به منطقه کهگیلویه هجوم بیاوردند و عشایر را سرکوب نمایند؛ اما عشایر با دست‌خالی در مقابل ارتش تا دندان مصلح رضاخان ایستادند و از کیان و ناموس خود دفاع کردند.

در همین راستای حملات رضاخان و طرح تخته‌قاپو کردن عشایر منطقه عشایرنشین پهنوک در بخش ممبی از توابع شهرستان بهمئی یکی از مناطقی بود که توسط رضاخان مورد حمله بمباران هوایی قرار گرفت.

نیروهای نظامی در طول این نبرد نابرابر با بستن راه‌ها و گذرگاه‌های منتهی به سرزمین علاءالدینی جلوی رسیدن آذوقه به آنها را می‌گرفتند، همچنین آنان توسط هواپیماهای جنگی خود که آنها را تازه از کشورهای خارجی خریداری کرده بودند عشایر طایفهٔ علاءالدینی را که در حال کوچ بودند در منطقهٔ «پَهنُک» بمب باران هوایی کردند و چندین نفر از جمله کودکی شیرخوار را به قتل رساندند.

دراین‌بین دو تن از جنگجویان و مبارزان عشایر به نام‌های «گودرز و بهزاد خون معروف به گو و بهزو» فرزندان ولی خون علاءالدینی پس از بمباران روستای پهنوک به روستاهای حومه دیشموک عزیمت نمودند و به کوه‌های منطقه اسفندان پناه بردند که پس از شناسایی توسط عوامل ارتش رضاشاه به قتل رسیدند و توسط مردم محلی آن منطقه به خاک سپرده شدند.

اینک بعد از ۸۸ سال دوری از زادگاه نوادگان و وابستگان آن دو قهرمان ایل به علت صعب‌العبور بودن مکان دفن و فرسایش خاک و همچنین در معرض تخریب بودن قبور پس از طی مراحل قانونی و شرعی نبش قبر انجام دادند و امروز اجساد گودرز و بهزاد خون بر روی دستان جمعتی بالغ بر 4 هزار نفر از مردم بهمئی در روستای گردکوچک بخش ممبی به خاک سپرده شدند.

گفتنی است در آن زمان شعرای محلی در وصف این دو جنگجوی مبارز اشعاری سروده‌اند که هنوز در میان ایل تازگی دارند.

داغ چار داغ و دلم سی ده ولی خون// چاس ظهر رهتن و شون چی کافر سون

بهزاد خون بالُن زه درگشت و منگشت // طایفه علادینی فتح کرد و ورگشت

گوو بزن گودرز بزن گِویی دوقطاری // غشن کای آدگار وتیل ترویی

بالُنی بال ایزنه مو سر طلاوِر // نه تیر زیدن گودرز خین ندراوه

شامنگشت بیرق بکش بیو سر تنگ // ولی خون وکرلش با شاه ایکنه جنگ

تصاویری از حضور باشکوه مردم در این مراسم را مشاهده کنید: