تاکسی‌ها گذشتند، مسئولان ماندند!
۶۰متر بی‌مهری؛ ایستگاه تاکسیرانی در انتظار یک نگاه
ایستگاه تاکسیرانی در خیابان شصت‌متری امام خمینی (ره) یاسوج به دلیل فقدان روشنایی، مبلمان و آبخوری، به محلی متروکه تبدیل شده است؛ وضعیتی که نارضایتی شدید تاکسیرانان و مسافران را در پی داشته است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» در گذر از خیابان شصت‌متری امام خمینی (ره) شهر یاسوج، که شریان حیاتی روزمره شهروندان و نمادی از تلاطم زندگی شهری است، ایستگاهی قرار دارد که گویی از قافله توسعه عقب مانده و به نقطه‌ای متروک برای مسافران و رانندگان تبدیل شده است.
ایستگاه تاکسیرانی، که می‌بایست مأمن آرامش و نقطه آغاز سفرهای ایمن باشد، این روزها حکایت از بی‌توجهی مسئولین و رنج مضاعف ساکنان این شهر دارد. اینجا، نه تنها خدمات‌رسانی به شکل مطلوب صورت نمی‌گیرد، بلکه فقدان ابتدایی‌ترین امکانات رفاهی، انتظاری خسته‌کننده و ناامیدکننده را به مسافران تحمیل کرده است.
یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های شهروندان و رانندگان در این ایستگاه، وضعیت اسفبار روشنایی است. با فرا رسیدن غروب، سایه سنگین تاریکی بر این محوطه گسترده می‌شود این یک معضل امنیتی جدی محسوب می‌شود.
نبود نور کافی، به‌ویژه در ساعات پایانی شب، محیطی را فراهم می‌کند که مستعد جذب عناصر ناامن و افزایش ریسک سرقت، مزاحمت و آزار و اذیت است. این امر به طور مستقیم بر حق احساس امنیت بانوان، دانش‌آموزان و سالمندان تأثیر منفی می‌گذارد.
در تاریکی، دید رانندگان هنگام ورود و خروج به ایستگاه کاهش می‌یابد. این امر احتمال تصادفات جزئی یا برخورد با عابران پیاده را، به خصوص در مسیرهای پر رفت و آمد شصت‌متری، به شکل نامحسوسی افزایش می‌دهد.
نیاز به استانداردسازی
بر اساس استانداردهای مدیریت شهری، ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی باید دارای حداقل سطح روشنایی باشند تا عملکردی استاندارد ارائه دهند.
این ایستگاه که در محوری پرتردد واقع است، نیازمند نوسازی اساسی شبکه روشنایی است تا هویت شهری خود را باز یابد و شب‌ها با امنیت بیشتری پذیرای مسافران باشد.
در نگاه اول به این ایستگاه، نبود هرگونه مبلمان و نیمکت مناسب به چشم می‌خورد. این ایستگاه، محلی است که روزانه صدها نفر، در انتظار رسیدن به مقصد خود، دقایقی یا حتی ساعاتی را سپری می‌کنند.
نقض کرامت انسانی
مسافران اغلب سالمندان، مادران باردار، افراد دارای معلولیت و کودکان، مجبورند ساعت‌ها بر روی زمین نامناسب یا در تکیه داده به دیوارهای خاکی و غیراستاندارد منتظر بمانند. این وضعیت نه تنها کرامت انسانی را زیر سئوال می‌برد، بلکه اساساً توجه به حقوق شهروندی را نادیده می‌گیرد.
شرایط جوی یاسوج، با گرمای شدید تابستان و سرمای گزنده زمستان، این نیاز را حیاتی‌تر می‌سازد. انتظار طولانی بدون سرپناه مناسب، موجب تشدید بیماری‌ها و عوارض جسمی می‌شود. اگر ایستگاه سرپناهی داشته باشد، باید حداقل تجهیزات نشیمن نیز فراهم شود. عدم تأمین فضای مناسب برای این حجم زمان صرف شده، غیرقابل توجیه است. انتظار، خود بخشی از هزینه سفر است؛ اما این انتظار نباید با تحمیل رنج جسمانی همراه باشد.
یکی دیگر از خلاءهای اساسی در این ایستگاه، نبود آبخوری سالم و قابل دسترس است. در شهری که اهمیت مدیریت منابع آب آن همواره مورد تأکید است، عدم وجود یک آبخوری استاندارد در محل تجمع روزانه صدها نفر، علامت سئوال بزرگی در خصوص اولویت‌بندی خدمات شهری است.
مسافران برای رفع نیاز اولیه خود مجبور به خرید آب‌های بسته‌بندی شده شده‌اند که این خود هزینه‌ای اضافی بر دوش آنان تحمیل می‌کند. این امر می‌تواند به ویژه برای اقشار کم‌درآمد، فشار مالی مضاعفی ایجاد کند.
تاکسی‌داران این خط نیز از وضعیت موجود ناراضی هستند. ایستگاه تاکسیرانی صرفاً محل انتظار مسافران نیست؛ بلکه محیط کار رانندگان نیز محسوب می‌شود.
در واقع نبود فضایی مناسب برای استراحت کوتاه، دسترسی محدود به سرویس‌های بهداشتی مناسب که اغلب جزو امکانات جانبی ایستگاه محسوب می‌شوند و فقدان سایه‌بان کافی برای حفظ خودروها در برابر آفتاب و باران، کارایی این خط را پایین آورده است.
طراحی نامناسب محل پارک و توقف تاکسی‌ها، منجر به تداخل فضای انتظار با مسیر حرکت خودروهای عبوری شده است. این تراکم و ازدحام، به ویژه در ساعات اوج ترافیک شصت‌متری، موجب کندی حرکت عمومی و افزایش تنش‌های ترافیکی می‌شود.
رانندگان، به عنوان خادمان مردم در حوزه حمل و نقل، خود نیازمند محیط کاری هستند که بتوانند با آرامش و تمرکز به وظیفه خود عمل کنند. فرسودگی محیط کار، مستقیماً بر کیفیت ارائه خدمات حمل و نقل عمومی تأثیرگذار است.
ایستگاه تاکسیرانی واقع در خیابان شصت متری یاسوج، بیش از آنکه یک مرکز حمل و نقل باشد، به نمادی از عقب‌ماندگی زیرساخت‌های رفاهی شهری تبدیل شده است. این وضعیت، در تقابل آشکار با شعار توسعه شهری و توجه به کرامت مردم است. عدم وجود تجهیزات اولیه در محلی که مرکز تجمع روزانه شهروندان است، نشان‌دهنده عدم اجرای اولویت‌بندی‌های اساسی در برنامه‌ریزی شهری است.
انتظار می‌رود شهرداری محترم و سازمان‌های متولی حمل و نقل، با نگاهی کارشناسانه و فوری، نسبت به تجهیز این ایستگاه اقدامات عاجل نمایند تا این نقطه کلیدی شهر، به شایستگی شهر یاسوج و مردمان شریف آن تبدیل شود. شهروندان و رانندگان بیش از این منتظر نگاه ویژه مسئولین هستند.
اسلام رضایی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» در خصوص علت عدم ساماندهی ایستگاه‌های تاکسیرانی گفت: جایگاه فعلی ایستگاه‌های تاکسیرانی در شهر یاسوج براساس استقبال مردمی بوده است.
مدیرعامل سازمان حمل و نقل شهرداری یاسوج گفت: برای ایستگاه‌های مختلف در سطح شهر یاسوج امکانات اولیه از جمله المان‌ها و سایه‌بان نصب شده است از جمله ایستگاهی واقع در چهار راه هلا‌احمر که یک سایه‌بان داشت و به درخواست تاکسیرانان سایه‌بان دیگری نیز احداث شد، در صورت وجود درخواست و نیاز در مکان‌های دیگر نیز ما آماده احداث زیرساخت‌ها هستیم، در بحث روشنایی‌ها نیز در این امر در معابرعمومی به‌عهده شرکت برق می‌باشد.
وی افزود: در صورت نیاز و با توجه به اعتبارات تجهیز و ارتقإ زیرساخت‌ها در ایستگاه‌های سطح شهر انجام خواهد شد.
انتهای خبر/
