به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» صبح امروز، جمعی از کارگران ارکان ثالث (پیمانکاری) شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران در واکنش به تبعیض‌ها و بی‌توجهی به مطالبات صنفی، مقابل ساختمان مرکزی این شرکت گردهم آمدند. کارگرانی که سال‌ها در بدنه عملیاتی صنعت نفت فعالیت کرده‌اند، با دست‌نوشته‌هایی همچون «از شعار تا عمل، وعده‌های بی‌ثمر» و «تا حق خود نگیریم، از پای نمی‌نشینیم»، صدای مطالبه خود را به گوش مسئولان رساندند.

تبعیض در پرداخت حقوق و مزایا

یکی از اصلی‌ترین محورهای مطالبات کارگران، اختلاف چشمگیر حقوق و مزایا میان نیروهای رسمی و پیمانکاری بود. یکی از کارگران گفت: درحالی‌که همان کار را با همان کیفیت و ساعت کاری انجام می‌دهیم، اما حقوق ما به‌مراتب کمتر است. این نه‌فقط تبعیض، بلکه بی‌عدالتی آشکار است.

کارگر دیگری نیز تأکید کرد: سال‌هاست وعده حذف شرکت‌های پیمانکاری داده می‌شود، اما نه‌تنها اقدامی عملی نشده بلکه تبعیض‌ها روزبه‌روز بیشتر شده است.

نابرابری در دسترسی به خدمات رفاهی

بخش دیگری از مطالبات کارگران پیمانکاری مربوط به خدمات رفاهی است. آن‌ها می‌گویند درحالی‌که نیروهای رسمی از مراکز تفریحی، خدمات پزشکی اختصاصی، نفت‌کارت، بن‌کارت و پاداش‌های مناسبتی برخوردارند، نیروهای پیمانکاری از این امکانات محروم مانده‌اند.

یکی از حاضران در تجمع اظهار کرد: ما همانند نیروهای رسمی شبانه‌روز در شرایط سخت مشغول کار هستیم، اما از ابتدایی‌ترین تسهیلات رفاهی محروم مانده‌ایم. این وضعیت به معنای بی‌عدالتی مضاعف است.

آمار نیروی انسانی و ابعاد تبعیض

شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران با حدود ۶ هزار و ۲۰۰ نیروی انسانی، شامل ۳۵۰۰ نیروی رسمی، یک هزار نیروی قراردادی و نزدیک به ۱۷۰۰ نیروی ارکان ثالث اداره می‌شود. بااین‌حال، تبعیض مزدی و رفاهی میان این گروه‌ها، به یکی از چالش‌های مزمن صنعت نفت در این منطقه تبدیل‌شده است.

تجربه‌های تکرار شده در صنعت نفت

این نخستین‌بار نیست که کارگران پیمانکاری مطالبه‌گری می‌کنند. در سال‌های اخیر، اختلاف میان نیروهای رسمی، قراردادی و پیمانکاری در شرکت‌های نفتی، پالایشگاه‌ها و صنایع مشابه بارها به تجمع‌های صنفی منجر شده است. باوجود وعده‌های نمایندگان مجلس و دولت‌های مختلف مبنی بر پایان دادن به این نابرابری‌ها، هنوز اقدام مؤثری در عمل مشاهده نشده است.

تجمع اخیر کارگران نفت و گاز گچساران نماد انباشت مطالبات صنفی و نادیده‌گرفتن حقوق قانونی قشری است که نقش مستقیم در پویایی صنعت انرژی کشور دارند. ادامه این روند نه‌تنها موجب تعمیق شکاف میان نیروهای رسمی و پیمانکاری خواهد شد، بلکه پیامدهایی جدی برای آینده بهره‌وری، امنیت شغلی و حتی ثبات صنعت نفت به همراه خواهد داشت.

اکنون بیش از هر زمان دیگری، شنیدن صدای این کارگران ضرورتی انکارناپذیر است. اگر مسئولان راهکارهای فوری و عملی برای رفع این تبعیض‌ها ارائه ندهند، تبعات اجتماعی و اقتصادی آن گریبان صنعت نفت و حتی اقتصاد ملی را خواهد گرفت.

انتهای خبر/