به گزارش پایگاه خبری تحلیلی  «صبح زاگرس» شهر تازه‌تأسیس سپیدار در شهرستان بویراحمد، اگرچه اکنون عنوان «شهر» را یدک می‌کشد، اما هنوز از داشتن ابتدایی‌ترین زیرساخت‌های شهری محروم است. یکی از مهم‌ترین و ملموس‌ترین نمونه‌ها، نبود جایگاه عرضه سوخت در این شهر است؛ موضوعی که زندگی روزمره مردم را تحت تأثیر قرار داده و آن‌ها را با مشکلات جدی مواجه کرده است.

در سپیدار، هنوز هیچ پمپ بنزینی فعال نشده و شهروندان مجبورند برای سوخت‌گیری، مسیرهای طولانی به سمت یاسوج یا دیگر مناطق طی کنند؛ مسافتی که هم هزینه آنها را افزایش می‌دهد و هم وقت زیادی از روزشان را می‌گیرد. بسیاری از مردم برای جلوگیری از این رفت‌وآمدهای مستمر، ناچار شده‌اند بنزین را در دبه خریداری کنند.

 اما این راه حل، خود مسئله‌ای تازه ایجاد کرده است؛ چرا که فروشندگان بنزین دبه‌ای، این سوخت را با قیمتی تا دو برابر نرخ آزاد ــ حدود ۶ هزار تومان ــ به مردم عرضه می‌کنند. گران‌فروشی‌ای که در سکوت و نبود نظارت شکل گرفته و تبدیل به یک بازار غیررسمی اما فراگیر شده است.

آنچه این وضعیت را تلخ‌تر می‌کند، انتظار و امیدی است که با «شهر شدن» این منطقه در دل مردم شکل گرفته بود. ارتقای سپیدار به شهر، باید همراه با ایجاد و توسعه خدمات پایه‌ای شهری می‌بود؛ خدماتی مانند راه مناسب، مرکز درمانی کارآمد، خدمات انتظامی، و البته تأمین سوخت. اما در عمل، به‌جای آنکه وضعیت مردم بهتر شود، تنها تابلو و عنوان منطقه تغییر کرده و زندگی مردم همچنان با مشکلات قبل و حتی سخت‌تر از گذشته جریان دارد.

بنزین گران‌قیمت در دبه، فشار اقتصادی مستقیم بر معیشت خانوار وارد کرده و بسیاری را در مضیقه قرار داده است. از سوی دیگر، کشاورزان و افرادی که ابزار کارشان به سوخت وابسته است، بیش از دیگران آسیب دیده‌اند؛ چرا که هر لیتر بنزین روزانه برای آن‌ها به معنای هزینه‌ای مضاعف می‌شود و این هزینه‌ها در نهایت به کاهش درآمد و سخت‌تر شدن زندگی می‌انجامد.

اعتماد مردم زمانی آسیب می‌بیند که میان وعده‌ها و واقعیت فاصله بیفتد. وقتی منطقه‌ای «شهر» نام می‌گیرد، انتظار می‌رود خدمات شهری نیز در آن حضور داشته باشد. در غیر این صورت، عنوان شهر تنها یک برچسب اداری خواهد بود، بدون اثر و بدون معنا برای زندگی واقعی مردم.

امروز ضرورت دارد که مسئولان استانی و شهری، با نگاه فوری و جدی، برای ایجاد جایگاه سوخت استاندارد در سپیدار اقدام کنند. این اقدام نه یک پروژه بزرگ عمرانی است و نه نیازمند زمان طولانی؛ بلکه مطالبه‌ای واقعی، ساده و ضروری برای حفظ شأن مردمی است که سال‌ها با سختی و صبوری انتظار بهبود زندگی‌شان را کشیده‌اند.

مردم سپیدار بیش از هر چیز نیاز دارند که «شهر شدن» را نه در اسم، بلکه در کیفیت زندگی روزانه خود احساس کنند. و این، از ابتدایی‌ترین سطح ممکن آغاز می‌شود: دسترسی عادلانه و رسمی به سوخت.