تابلوهای لاتین، نشانه بی‌اعتنایی به فرهنگ ایرانی

استفاده از حروف لاتین برای نوشتن نام شهرها در ورودی هر شهر باعث شده که شورای‌ عالی انقلاب‌ فرهنگی رأی بر برداشتن این حروف بیگانه دهد، اما این مساله همچنان در یاسوج برخی شهرهای دیگر کهگیلویه و بویراحمد بر زمین مانده است.

به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» فضای عمومی شهری، تنها عرصه‌ای از بتن و فولاد نیست؛ بلکه قلمرویی نمادین است که در آن هویت، تاریخ و فرهنگ یک جامعه به نمایش گذاشته می‌شود. تابلوهای ورودی شهرها، در حکم سردرهای این قلمروهای فرهنگی هستند. آنها اولین پیام خوشامدگویی و آخرین خداحافظی یک جغرافیا هستند.

انتخاب زبانی که این پیام را منتقل می‌کند، فرآیندی بی‌طرفانه نیست، بلکه انتخابی عمیقاً سیاسی و فرهنگی است که اولویت‌ها، ارزش‌ها و جهت‌گیری‌های یک جامعه را فریاد می‌زند. هنگامی که در ورودی شهر یاسوج، تنها عبارت لاتین «Yasuj» را می‌بینیم، این پرسش بنیادین مطرح می‌شود که ما در نمایش هویت خود برای خودمان و برای دیگران، اولویت را به چه چیزی می‌دهیم؟

امام جمعه یاسوج در خطبه های نماز جمعه این هفته برای بیان اعتراض خود، با گرامیداشت مقام استاد شهریار، که اشعارش آمیخته با عشق به وطن و زبان فارسی است، به درستی تأکید کرد که زبان، تنها یک ابزار ارتباطی نیست، بلکه حامل «تمدن، دانش، دین و هویت ایرانی» است. پرسش ساده و در عین حال عمیق وی – چرا باید در ورودی شهرها، تابلوها به زبان انگلیسی باشد؟– در واقع پرسش از یک سیاست فرهنگی کلان است، این پرسش، تنها متوجه شهرداری یاسوج نیست، بلکه خطاب به تمامی نهادهای متولی فرهنگ و معماری منظر شهری در سراسر کشور است.

تابلوهای لاتین، نشانه بی‌اعتنایی به فرهنگ ایرانی

این در حالی است که وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی ابتدای آذرماه سال 1402 در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما گفت: درپی مکاتبه وزارت ارشاد با وزارت کشور درخصوص الزام استانداری‌ها و شهرداری‌ها به رعایت قانون ممنوعیت به‌کارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه در فضای شهرها، وزارت کشور ابلاغیه‌ای صادر و از استانداران و شهرداران خواست، هرچه سریع‌تر تابلو‌های ورودی شهر‌ها را فارسی‌سازی کنند.

رئیس شورای پاسداشت زبان فارسی افزود: اکنون در ورودی خیلی از شهر‌های کشور، نام شهر، با حروف انگلیسی نوشته شده و گویی نوعی تفاخر و مسابقه در فرنگی‌نویسی نام شهرها، شکل گرفته‌است.

به گفته وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، همه شهرداری‌های کشور موظف شده‌اند در کم‌ترین زمان، تابلو‌های ورودی شهر‌ها را فارسی‌سازی کنند و اگر هم، شهری گردشگرپذیر و لازم باشد که بخشی از تابلوی ورودی آن به فرنگی نوشته شود، باید براساس قانون، نوشتار فرنگی در حاشیه خط فارسی و به نسبت ۷۰ درصد فارسی و ۳۰ درصد فرنگی باشد.

بنابراین، نصب تابلوهایی که فاقد نام فارسی هستند، نه یک سلیقه، بلکه یک تخلف قانونی آشکار است. این اقدام، حاکمیت قانون را در حوزه فرهنگی زیر سؤال برده و نوعی هرج و مرز نمادین را در فضای عمومی ترویج می‌دهد. مسئولان شهری که بودجه عمومی را صرف چنین پروژه‌هایی می‌کنند، در واقع در حال نقض صریح قوانین بالادستی کشور هستند.

دستگاه‌های ناظر مانند استانداری‌ها و دادستانی‌های کل استان‌ها باید به طور مرتب بر اجرای این دستورالعمل نظارت داشته باشند و با متخلفان برخورد قانونی کنند.

شهرداری یاسوج و دیگر شهرهای استان کهگیلویه و بویراحمد و سایر نقاط کشور موظفند در اسرع وقت نسبت به اضافه کردن نام فارسی با طراحی زیبا و اصیل به تابلوهای ورودی شهرها اقدام کنند. این کار نه یک هزینه، بلکه یک سرمایه‌گذاری برای حفظ هویت نسل‌های آینده است.

تابلوهای ورودی شهرها، ویترین فرهنگی یک ملت هستند. انتخاب زبان روی این تابلوها، انتخابی بین هویت و بی‌هویتی، بین حفاظت از میراث و تسلیم در برابر یکنواختی جهانی است. اعتراض امام جمعه یاسوج، تنها یک دغدغه مذهبی نیست، بلکه یک هشدار فرهنگی به تمام ایرانیان است.

به یاد داشته باشیم ملتی که زبان و خط خود را در فضای عمومی کوچک بشمارد، به تدریج اعتماد به نفس فرهنگی خود را برای ایستادگی در برابر دیگران نیز از دست خواهد داد. نجات تابلوهای شهری، در واقع نجات اولین سنگرهای هویت ملی است. زمان آن رسیده که ویترین فرهنگی ایران، به زبان خود ایران سخن بگوید.

انتهای خبر/