به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» سرعت‌گیر در کوچه‌های مختلف شهرستان باشت یکی از مهمترین و بهترین راه‌های کاهش میزان تصادفات محسوب می‌شود اما بحث استانداردسازی این سرعت‌گیرها از احداث خود آن مهم‌تر است.

طبق استانداردهای موجود ارتفاع بلندترین نقطه یک سرعت‌گیر باید ۷ تا ۱۰سانتی‌متر، حداکثر طول آن ۳۰سانتی‌متر و عرض آن به اندازه عرض محل نصب باشد و استفاده از آن در اماکنی توصیه میشود که حداکثر سرعت وسایل نقلیه از ۱۵ کیلومتر  تجاوز نمی‌کند.

تعداد زیاد سرعت گیرها و استاندارد نبودن آنها در سطح کوچه‌ها باعث وارد شدن خسارات مالی به خودروها و افزایش گلایه شهروندان شده است‌.

نصب کاهنده سرعت در کوچه‌ها به جای آنکه ابزاری برای کنترل سرعت خودروها و پیشگیری از وقوع تصادفات باشد کارکرد برعکس پیدا کرده و منجر به ایجاد مشکلاتی برای مردم شده است.

سرعت‌گیرهای متعدد و مرتفع یکی از موضوعاتی است که نه تنها بر هزینه مالی مردم اضافه می‌کند بلکه برخی از آنها غیرقابل تحمل است و اعصاب و روان مردم را آزار می‌دهد.

فرسودگی، عدم رنگ آمیزی و همچنین غیر استاندارد بودن بسیاری از آنها همواره رانندگان را دچار کلافگی کرده و یا در برخی موارد باعث نقص فنی و بالا رفتن هزینه استهلاک خودرو شده است.

متاسفانه به جای اینکه جاده‌ها را ایمن و استاندارد کنند و نظارت بیشتری بر سرعت‌های غیر مجاز داشته باشند، فقط سنگ اندازی می‌کنند و ارزان‌ترین روش هم ساخت سرعت‌گیر است. وقتی که یک ماشین با مسافر به سرعت‌گیر برخورد می‌کند، آسیب جدی به بدنه و شاسی، جلوبندی و حتی فرمان‌پذیری خودرو وارد می‌شود که ممکن است از کنترل خارج شود.

سرعت گیر‌های آسفالتی کوچه‌ها مثل یک ساندویچ پیچیده شده و گرد است، کسانی که ساکن این محله‌‌ها هستند و‌ می‌دانند که  سرعت‌گیر قرار دارد، اما کسی که خبر ندارد، اگر شب بخواهد رفت وآمد کند، محال است که این سرعت گیر‌ها را ببیند.