پزشکی که جا پای شهدا گذاشت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» شهید دکتر قربانعلی جلیل در سال ۱۳۳۷ هجری شمسی مطابق با سال ۱۳۷۷ قمری در ماه مبارک صفر در خانواده‌ای شیعه‌مذهب در دامن کوهستان‌های شامخ، استوار و پهن‌دشت‌های سرسبز و خرم و دلیر پرور عشایر جلیل چشم به جهان گشود.

دوران کودکی و نوجوانی را هم‌زمان با قیام‌ها و مبارزات خونین سال‌های ۴۱ و ۴۲ سپری نمود و روحیه جوانمردی، شجاعت، فداکاری و ایثار را از نامداران جدّ و تبارش به ارث داشت.

تحصیلات

تحصیلات ابتدایی را در کنار خانواده و نزد برادرش سپری نمود و سپس برای ادامه تحصیلات راهنمایی به شهرستان ممسنی (فهلیان) عزیمت نمود و با موفقیت تمام این دوران را پشت سر گذاشت.

در این دوران بود که نشانه‌های بزرگی و معرفت، شجاعت، شهامت، جوانمردی، فداکاری، سخاوت، غیرت، اخلاق نیکو، تواضع و فروتنی در گل وجودش دمیدن گرفت، به طوریکه همگان زبان به تحسین وی می‌گشودند. تحصیلات دبیرستانی را در شهرستان گچساران، بخش باشت که در آن موقع ازنظر علمی و فرهنگی زبانزد بود به اتمام رسانید.

این دوران مصادف بود با اوج‌گیری مبارزات مردم و پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی کشورمان که شهید دکتر جلیل نقش بسزایی در این روستا ازجمله طراحان و عاملان و پیشروان راهپیمایی‌ها و همچنین تشکل‌های اسلامی بودند.

سربازی در منطقه غرب و جنوب

در سال 1359 پس از پایان تحصیلات نظری هم‌زمان با شروع جنگ تحمیلی به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و تمام دوران خدمت سربازی را در منطقه غرب و جنوب به دفاع از اسلام و کشور اسلامی پرداخت.

فداکاری در جبهه

به‌طور شبانه‌روزی در حملات و جنگ‌های متعددی ازجمله فتح خرمشهر و عملیات مناطق غرب شرکت فعال داشت و چه رشادت‌ها و ایثارگری‌هایی از خود نشان داد که بار ها مایه تضمین حیات رزمندگان و هم‌سنگران خود در مقابل دشمن شد. این مسئله از چشم هیچ‌یک از دوستان و هم‌سنگران وی پوشیده نیست!

حضور در جهاد سازندگی

بار ها فرماندهان نظامی را با حرکت برق‌آسا و دشمن‌شکن خود به حیرت افکند و به تحسین واداشته بود. پس از اتمام دوران سربازی در سال‌های ۶۱ و ۶۲ به مدت دو سال در جهاد سازندگی استان مشغول فعالیت‌های خدماتی و عمرانی و خدمت به مردم محروم شد. چندین بار از طرف جهاد سازندگی به‌طور داوطلبانه به جبهه‌های جنگ اعزام شد و در آخرین اعزام خود در سال ۱۳۶۲ در لشکر ۱۹ فجر به‌عنوان فرمانده واحد تخریب مشغول مبارزه و رزم با کافران بعثی شد و درنهایت در تاریخ ۱۸ دی‌ماه سال ۶۲ مجموع گردید و به بیمارستان قائم اندیمشک اعزام و قریب دو هفته بستری و پس از مداوا مرخص شد.

چون وضعیت مجروحیت ایشان طوری بود که حضورش در جبهه ناممکن بود به شهرستان برگشت، درحالی‌که از شدت مجروحیت نگران بود و نیاز به استراحت مستمر داشت در سنگر جهاد سازندگی مشغول به انجام‌وظیفه مجدد شد.

تحصیل در رومانی

در سال ۶۲ و ۶۳ هم‌زمان با خدمت در سازمان جهاد سازندگی در کنکور اعزام به خارج شرکت کرد و در رشته پزشکی قبول شد و حدود یک سال را در کشور رومانی در رشته پزشکی به همراه تعداد از دانشجویان کشور تحصیل نمودند.

بازگشت به کشور

پس از یک سال تحصیل در آن کشور با پیشنهاد دانشجویان ازجمله خود شهید دکتر جلیل (به علت نامساعد بودن موقعیت آن کشور با کشور اسلامی ایران) به کشور ایران برگشتند و چند سال باقیمانده تحصیل را در دانشگاه شیراز ادامه داد.

جام شهادت نوشید

او در سال ۷۳ که سال آخر تحصیل ایشان بود به دنبال صبر و تحمل در دوران مداوم مجروحیت خویش پس از حدود شش ماه بستری مستمر در بیمارستان نمازی شیراز در تاریخ ۶ خرداد سال ۷۳ به لقاء حق‌تعالی شتافت و به خیل شهیدان جنگ تحمیلی پیوست.

انتهای خبر/