اربعین، یک سبک زندگی است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«صبح زاگرس» حجت‌الاسلام سعید بدرود فعال فرهنگی گچساران در یادداشتی در خصوص عظمت کنگره جهانی اربعین نوشت: اربعین حسینی، نه‌تنها یادآور چهلمین روز شهادت سیدالشهدا و یاران وفادارش است، بلکه نقطه‌ای است که در آن، پیام عاشورا به شکوهی تازه می‌رسد و موجی از عشق، ایمان و ایثار، سراسر جهان را درمی‌نوردد. این روز، در حقیقت «تجدید بیعت» میلیون‌ها دل عاشق با راه و مرام حسین‌بن‌علی علیه‌السلام است؛ بیعتی که مرز جغرافیا و تفاوت زبان‌ها را در هم می‌شکند و ملت‌ها را به یک کاروان عظیم بدل می‌کند؛ کاروانی که مقصدش، کربلای عشق است.

اربعین، نه یک تاریخ، بلکه یک جریان زنده است. جریانی که از ظهر عاشورا، از آن لحظه که شمشیرها در گلوی حق فرود آمدند و آسمان در ماتم غرق شد، آغاز شد و تا امروز، شعله‌ور مانده است. این شعله، در اربعین، سر به آسمان می‌ساید و جهانیان را به یاد حقیقتی می‌اندازد که حسین علیه‌السلام برای آن قیام کرد؛ زنده ماندن دین، آزادگی انسان و برچیده شدن بساط ظلم.

راهپیمایی میلیونی اربعین، تجلی عینی همین حقیقت است؛ جایی که زن و مرد، کودک و پیر، فقیر و ثروتمند، دوشادوش هم با پای پیاده قدم بر خاکی می‌گذارند که خون مطهر شهیدان در آن جاری‌شده است. این مسیر، فقط جاده‌ای به سمت کربلا نیست؛ پلی است میان زمین و آسمان، میان امروز و عاشورا، میان ما و آن کاروانی که در کربلا به شهادت رسید.

در مسیر اربعین، هر موکب، سنگری از عشق و ایثار است. مردم، خانه و کاشانه خود را به روی زائران می‌گشایند و بهترین آنچه دارند بی چشمداشت تقدیم می‌کنند. پیرمردی با قامت خمیده، کنار جاده کفش زائر را واکس می‌زند؛ کودک خردسالی لیوانی آب در دست دارد و با لهجه شیرینش می‌گوید: «به عشق حسین بفرما». زنانی که ساعت‌ها کنار دیگ‌های بزرگ ایستاده‌اند تا برای خستگان راه، غذایی داغ بپزند و جوانانی که باافتخار و لبخند، زباله‌ها را جمع می‌کنند تا مسیر پاک بماند. همه و همه در یک‌چیز مشترک‌اند: خدمت به میهمانان حسین و چه مقامی بالاتر از این.

این همایش بی‌سابقه، نه به دعوت رسانه‌ها شکل می‌گیرد و نه به‌اجبار قدرت‌ها؛ بلکه دعوت‌نامه‌اش، قرن‌ها پیش در کربلا نوشته شد. دعوت‌نامه‌ای که با خون حسین و یارانش امضا شد و در دل تاریخ ماند تا هر که صدای «هل من ناصر ینصرنی» را می‌شنود، با پای جان پاسخ دهد.

لحظه دیدار، اوج این مسیر است؛ آنگاه‌که گنبد طلایی حرم، از دور پیدا می‌شود و صدای «السلام علیک یا اباعبدالله» با گریه و شوق در هم می‌آمیزد. در این لحظه، خستگی راه رنگ می‌بازد و زائر، خود را در آغوش تاریخ می‌یابد. انگارنه‌انگار که قرن‌ها از عاشورا گذشته؛ گویی حسین همین دیروز شهید شده و ما امروز برای تجدیدعهد آمده‌ایم.

اربعین حسینی، دانشگاهی است که در آن، دروس عزت، آزادی و وفاداری تدریس می‌شود. درسی که به ما می‌آموزد در برابر ظلم، سکوت جایز نیست و در برابر حقیقت، باید ایستاد؛ حتی اگر هزینه‌اش جان باشد. این پیام، پیام کربلاست و اربعین، یادآور آن تا روزی که جهان برپاست.

اربعین، میراث دار خون‌های پاکی است که در کربلا ریخته شد؛ یادآور حماسه‌ای که اگرچه در صحرا اتفاق افتاد، اما دامنه‌اش تمام تاریخ را فراگرفت. این حماسه، به ما می‌گوید: «هیهات منّا الذله» فقط یک شعار نیست؛ یک سبک زندگی است، یک‌راه است و هرسال اربعین، فرصتی است که این راه را از نو انتخاب کنیم.

انتهای خبر/