اسماعیل صالحیانی‌راد در گفتگو با پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» گفت: امام حسین (ع) در وصیتنامه‌ای کوتاه، اما بسیار پرمحتوا به برادرش محمد حنفیّه می‌نویسد: من از سر هوا و هوس قیام نکردم و قصد افساد و ظلم به دیگران هم ندارم، بلکه به منظور اصلاح امت جدّم قیام کرده‌ام.

کارشناس تاریخ اسلام تصریح کرد: امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر هم در کلمات امام حسین (ع) آمده است و اصحاب آن حضرت به آن اشاره کرده‌اند و هم پیروان و شیفتگان حضرت در زیارتنامه‌ها آن را زمزمه می‌کنند. امام حسین (ع) در وصیت نامه‌اش خطاب به محمد حنفیّه فرمود: هدف من از قیام امر به معروف و نهی از منکر است.

وی به احیای سنت پیامبر اکرم (ص) از اهداف قیام اشاره کرد و گفت: امام حسین (ع) می‌فرماید: شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر اسلام دعوت می‌کنم چرا که سنت رسول خدا را می‌رانده و بدعت را احیا کرده‌اند.

صالحیانی‌راد در ادامه به حمایت از حق و مبارزه با باطل اشاره کرد و عنوان کرد: امام حسین (ع) پس از رو به رو شدن با لشکر حرّ می‌فرمود: ای یاران من! آیا نمی‌بینید که حق فراموش شده و و باطل صحنه جامعه را فرا گرفته است؟ در چنین شرایطی انسان مؤمن باید در مسیر زنده کردن حق و کشتن باطل آماده لقای الهی باشد."

کارشناس تاریخ اسلام اظهار داشت: یکی از مهمترین اهداف قیام امام حسین (ع) تشکیل حکومت اسلامی بود. امام حسین (ع) برای اینکه صرفا به شهادت برسد به کربلا نیامد بلکه در پی اهدافی از جمله تشکیل حکومت اسلامی عزم کربلا کرد؛ هر چند که می دانست در پایان شهید می شود. در جمله‌ای از آن حضرت می‌خوانیم: بار خدایا! تو خوب می‌دانی که انقلاب و نهضت من به خاطر حکومت و سلطنت بر مردم و دستیابی به زرق و برق دنیا نبوده بلکه هدف من از حکومت، ارائه معالم و نشانه‌های دینت به مردم، و اصلاح بلاد و شهرها و ایجاد امنیت برای بندگانت و عمل به فرایض و سنتها و احکام توست.

وی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از اهداف قیام امام حسین (ع) که در زیارت اربعین به آن اشاره شده مبارزه با جهل و نجات مردم از ضلالت و گمراهی است. در این زیارت می‌خوانیم: امام حسین خون قلبش را در راه تو داد (و نهایت ایثار و فداکاری را کرد) تا بندگانت را از جهل ونادانی و حیرت و سرگردانی نجات دهد.

صالحیانی‌راد به هدف اجرای عدالت اشاره کرد و بیان داشت: امام حسین (ع) می فرماید: رسول خدا (ص) فرمود که هر کس حاکم ظالمی را مشاهده کند که (در اثر ظلم و جور) محرمات الهی را حلال شمرده و عهد و پیمان های الهی را شکسته و با سنت و سیره رسول خدا مخالفت کرده و درمیان بندگان خدا با گناه و دشمنی عمل می‌کند و در مقابل چنین حاکم ستمگری هیچ گونه عکس‌العمل گفتاری یا رفتاری از خود بروز ندهد خداوند چنین انسانی را در جایگاه همان ظالم ستمگر داخل می‌کند.

وی امام حسین (ع) را مقام شفاعت عظیم دانست و مطرح کرد: در سجده‌ای که در پایان زیارت عاشورای حسینی انجام می‌شود بعد از حمد و ستایش خداوند، خدا را به سبب تحمل مصیبت آن حضرت شکر می‌گوییم، سپس عرضه می‌داریم: خدایا شفاعت حسین را روز ورود در صحنه محشر به من روزی کن، خداوندا گام‌های مرا از روی صدق نزد خودت با حسین و یارانش ثابت بدار همان یارانی که خون خود را تقدیم اوکردند. استجابت دعا زیر قبه آن حضرت و بودن شفا در تربت پاکش جلوه‌های دیگری از این شفاعت عظیم است.

این کارشنان تأکید کرد: خطر منافقانه بنی‌امیه که در لباس خلافت اسلامی همه مقدسات اسلام را زیر پا گذاشته و یکی را پس از دیگری محو می‌کردند همچنین جمعی از کوفیان پرمدعای منافق که بر امام حسن (ع) به خاطر صلحش آن همه ایراد کرده و تقاضای قیام از امام (ع) می‌کردند می‌بایست رسوا می‌شد.

وی در پایان به امتحان گسترده مسلمین اشاره کرد و افزود: بعضی از شیعیان پرادعا و کم محتوا که خود را فدایی پاکباز آن حضرت می‌پنداشتند باید در کوره امتحان فرو می‌رفتند و بازماندگان صحابه و یاران پیامبر که بارها وصف امامان حسن (ع) و حسین (ع) را از ایشان شنیده بودند و کسانی که آرزو می‌کردند در جنگ‌های بدر و احد در خدمت آن حضرت بوده و شربت شهادت می‌نوشیدند و آنها که تأسف می‌خوردند که ای کاش در رکاب علی (ع) با ناکثین، قاسطین و مارقین پیکار می‌کردند همه و همه باید به امتحان فراخوانده می‌شدند و لذا قیام سیدالشهدا آزمونی برای همه آنها بود؛ ولی از این کوره آزمون بزرگ تنها اندکی پاک بیرون آمدند.

انتهای خبر/