مختصری از زندگینامه شهید الله داد هوشياری

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»، شهيد الله داد هوشياري در شهريورماه سال 1346 در روستاي تل چگاه شهرستان باشت در خانواده‌ای مذهبي ديده به جهان گشود و دوران كودكي را با مشقت و رنج بسيار در دامان خانواده سپري كرد و در 6 سالگي رهسپار مدرسه گرديد، دوران ابتدايي را در دبستان رازي تل چگاه (شهيد ديالمه) با موفقيت به پايان رساند و وارد مقطع راهنمايي گرديد و دوره سه‌ساله راهنمايي را در مدرسه 12 بهمن روستاي مذكور ادامه داد و در كلاس دوم راهنمايي مشغول درس بود كه عشق به اسلام و جبهه او را آرام نگذاشت و با اعلام بسيج جهت آموزش اعزام به جبهه همراه با يكي ديگر از برادرانش و ديگر دوستان به بسيج گچساران مراجعه و جهت دوره آموزشي به پادگان شهيد دستغيب كازرون اعزام شد.

 وی پس از گذراندن يك ماه آموزش در 16 اسفندماه 62 درحالی‌که برادر بزرگش در جبهه جنوب بود با برادر ديگرش عازم جبهه گرديد و مدت سه ماه در منطقه عملياتي خيبر با مزدوران بعثي صهيونيستي نبرد كرد و به‌سلامت با دستي پر از پيروزي به آغوش خانواده‌شان بازگشتند.

شهيد به درس خواندن ادامه داد درحالی‌که در سنگر مدرسه مشغول درس بود با شنيدن صداي بلندگو تبليغات سپاه جهت اعزام به جبهه دوباره عشق به اسلام و جبهه او را آرام نگذاشت و همراه با چند تن از همکلاسی‌هایش به بسيج مراجعه و به جبهه حق عليه باطل اعزام گرديد و در گردان انصار الحسين لشكر 8 نجف اشرف به مدت سه ماه با متجاوزين بعثي درنبرد بود. شهيد در اين مدت فقط 5 روزبه مرخصي آمد.

اي قلم اين آخرين ديدار بود گويي خود می‌دانست و در طي اين مرخصي با تمام آشنايان كه روبرو می‌شد مشخص بود كه بار سفر را جهت ديدار با معشوق خود آماده كرده است. خلاصه از مرخصي به جبهه برمی‌گردد و عمليات رزمندگان اسلام شروع شد و گردان آن‌ها به‌عنوان خط‌شکن انتخاب شد و سرانجام بعد از شكستن خطوط و مواضع دشمن در سپیده‌دم 22 اسفندماه 64 در عمليات بدر در جزاير مجنون به آرزوي دیرینه‌اش كه همان شهادت بود رسيد و كلاس و كتاب را تنها گذاشت و دوستان و همكلاسان را در سوگ خود نشاند.

قسمتي از خصوصيات شهيد:

شهيد از همان كودكي کم‌حرف متدين و با عبادت بود و هنوز به سن بلوغ نرسيده بود كه نماز و روزه خود را به‌جای می‌آورد در نمازخواندن خلوص نيت داشت و نماز را با خشوع و خضوع بجا می‌آورد،‌دوستان و آشنايان و بستگان را به عبادت درراه خدا دعوت می‌کرد وي در ماه‌های رمضان درحالی‌که مشغول كار روزمره خود بود هرگز روزه‌اش را ترك نمی‌کرد و اصلاً احساس خستگي نمی‌کرد.

از نشست‌وبرخاست خوبي برخوردار بود اگر احياناً كسي روحانيت و انقلاب را تضعيف می‌کرد قاطعانه جلوي او می‌ایستاد و همان‌طوری كه در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود علاقه وافري به روحانيت داشت و هر وقت صحبت از شهادت می‌شد ايشان گريه می‌کردند و اظهار می‌داشتند که‌ای كاش من لياقت شهادت را پيدا می‌کردم و اين افتخار نصيب من می‌شد و هميشه از خدا می‌خواست كه شهيد بشود و می‌گفت مردن در بستر براي ماها ننگ است. امروز كه كشور ما در تهاجم شرق و غرب قرارگرفته است بايد در جبهه‌ها فعالانه حضورداشته باشيم تا به شهادت برسيم و بالباس خونين نزد سرورمان حسين علیه اسلام برويم.

روحش شاد و يادش گرامي باد.

انتهای خبر/