معضل نامیمون «تكدي‌گري» در شهرهای کهگیلویه‌وبویراحمد

تکدی‌گری به عنوان جرم در قوانین در نظر گرفته می‌شود و پس از شناسایی و جمع آوری متکدیان می‌بایست تعهد دهند دیگر به این امر مبادرت نکنند. در صورتیکه مشخص شود در قالب باند‌های سواستفاده کننده در حال فعالیت هستند، مراجع انتظامی و قضایی با آن‌ها برخورد قانونی می‌کنند.

در شرایطی که نهادهای حمایتی مثل کمیته امداد و بهزیستی‌ و همچنین موسسات خیریه و افراد نیکوکار به نیازمندان کمک می‌کنند، تکدی گری امری مذموم و ناپسند بوده و به شدت در آموزه‌های اسلامی نهی شده است.

از تکدی گری بدتر، کلاهبرداری از مردم در پوشش متکدیان است، معضل دیگری که در خلال آشفته بازار تکدی گری رشد کرده و روز به روز درحال افزایش است.

با وجود جرم انگاشته شدن تکدی‌گری، ولی این پدیده به یکی از معضلات شهرستان های استان کهگیلویه وبویراحمد  تبدیل شده که چهره بد و نامیمونی به شهر داده است.این متکدیان با لباس‌های پلشتی که بر تن دارند، به قصد پول گرفتن پول با احساسات مردم بازی می کنند.

معضل تکدی‌گری ازجمله نازیبایی‌های زندگی شهرنشینی کنونی است که غمی از فقر را به تصویر می‌کشد که شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه، این نقش را پدیدار کرده و روز به روز بر گسترش آن دامن می‌زند.

تکدی گری در شهرستان‌های بزرگ استان از جمله بویراحمد، گچسارانف کهگیلویه و حتی باشت نسبت به یک دهه گذشته با شکل و ظاهر جدید و تغییرات بسیار همراه بوده است، یک دهه قبل متکدیان افراد سالخورده و ناتوان و گاهی دارای معلولیت بودند که در گوشه‌ای از خیابان می‌نشستند و از مردم طلب کمک می‌کردند، اما اکنون متکدیان از جنس زنان دوره گرد، کودکان و حتی معتادان هستند که شیوه درخواست آن‌ها تغییر یافته است.

اگر تا دیروز متکدیان در پایانه‌های مسافربری و یا مرکز شهر حضور داشتند، اکنون مکان آن‌ها به نقاط دیگر شهر و به خصوص روستاهای اطراف سرایت کرده است.

بیشترین گروه متکدیان را به ترتیب مردان، زنان و کودکان به خود اختصاص داده‌اند که به روش‌های مختلف جلوی مردم را گرفته و از آن‌ها کمک می‌خواهند.

آن‌طور که شواهد نشان مي دهد جمعي از متکدیان راه روستاهای تابعه در اطراف شهرهای کهگیلویه وبویراحمد را در پيش گرفته‌اند و هر روز تا پاسی از شب به تکدی‌گری می‌پردازند و از اين طريق مبالغ هنگفتی به جيب می‌زنند. برخي از اين متکديان بيماری خود يا خويشانشان را بهانه مي‌کنند و براي کسب درآمد، احساسات مردم را به بازي می‌گيرند.

فصل برداشت محصولات کشاورزی که می‌رسد سر‌و‌کله متکدیان در روستا‌ها و زمین‌های کشاورزی پیدا می‌شود و به بهانه‌های مختلف از کشاورزان طلب کمک می‌کنند.

بعضی از اين متکديان پا را فراتر گذاشته و در نيمه‌های روز و هنگام ظهر که مردم در حال استراحت هستد زنگ منازل را به صدا درمی‌آورند و با ايجاد مزاحمت‌های گوناگون آسايش شهروندان را سلب می‌کنند.

عده‌ای هم به صورت گروهي با همراه داشتن کودکان دختر و پسر با پای برهنه به جاي کمک نقدی، خواستار دريافت کالاها از جمله برنج، چای، قند و مواد خوراکی هستند و وقتي وارد يک کوچه يا خيابان می‌شوند به ترتيب زنگ منازل را به صدا درمی‌آورند و علاوه بر مزاحمت به تکدی‌گری می‌پردازند.

در شهرها و روستاها شاهد زنان، کودکان و نوجوانانی هستیم که در تلاش برای جلب توجه شهروندان و برانگیختن احساسات به‌منظور کمک هستند. مطمئنا پر ریسک‌ترین رده سنی این معضل اجتماعی، همان کودکان، نوجوانان و جوانانی هستند که راه‌های مختلف تکدی‌گری را برای امرار معاش انتخاب و تجربه کرده‌اند و یا بر آنان تحمیل شده است و بستر بزه و ناهنجاری‌های مختلف در آنان شکل می‌گیرد.

درآمد تکدی‌گری آنقدری بالاست که متکدیان حاضر نیستند قید حضور در شهر را بزنند پدیده‌ای که علاوه بر مخدوش شدن چهره شهر مشکلات اجتماعی و بعضاً امنیتی هم به بار آورده است.

اگر چه فقر و فشار اقتصادی مهم‌ترین دلیل تکدی‌گری محسوب می‌شود، اما گاهی اعتیاد به انواع مواد‌مخدر نیز بر افراد جامعه متکدیان می‌افزاید.

در شهر و روستاها همه نوع متکدی دیده می‌شود، حتی اتباع کشورهای خارجی نیز دیده می‌شوند. افزایش متکدیان نشان می‌دهد متولیان چندان در زمینه برقراری عدالت اقتصادی، رفع فقر فرهنگی و اجتماعی، موفق نبوده‌اند و در سامان‌دهی این قشر نیز به خوبی پیش نرفته و موفق عمل نشده است.

یکی از شهروندان در این رابطه می گوید: یک زمان در بانک کار داشتم، همینطور که بر روی صندلی نشسته بودم خانمی را دیدم که لنگ لنگان خود را بر روی زمین می‌کشاند و از رئیس بانک و کارمندان پول می‌گرفت. وقتی از بانک خارج شدم، دیدم که به دنبال من نیز راه افتاده و طلب پول می کند، به او گفتم پول نقد ندارم و از آنجا دور شدم، برای تهیه یک آب معدنی کنار یک سوپر‌مارکت ایستادم که به یکباره آن خانم را دیدم که در کنار من ایستاده و طلب پول می‌کند.

 اميد است نهادهاي حمايتي و مرتبط اعم از کميته امداد امام خميني(ره)، بهزيستي، شهرداری و ديگر دستگاه‌های دخيل براي جلوگيری از رواج بيشتر اين معضل اقدام کنند چرا که بی‌توجهی به اين امر عوارضی به دنبال خواهد داشت که جبران آن غير ممکن خواهد بود.

به هر حال تکدی گری و تظاهر به آن در سطح شهر، وجهه خوبی ندارد. ضمن اینکه معمولاً این افراد نیازمند واقعی نیستند و حتی از سوی نهادهای حمایتی به آنان کمک می شود.

برخی از متکدیان توان کار کردن دارند، این افراد با سوء استفاده از حس ترحم و نوع دوستی شهروندان به تکدی‌گری به عنوان یک منبع درآمدی خوب، بدون دردسر و بدون سرمایه اولیه عادت کرده‌اند و جا دارد که شهروندان هم در کمک به این افراد تجدید نظر کنند و کمک‌هایشان را از طرق دیگر و به نیازمندان واقعی و آبرومند برسانند.
 

انتهای خبر/