یادی از هنرمند کهگیلویه و بویراحمدی؛
حسین پناهی؛ طلبهای که شاعر و بازیگر شد
14 مرداد ماه سالروز درگذشت بازيگر نام آشنايی است كه در سریال و فیلم های زیادی بازی نکرد اما به دلیل سبک بازی خاصی که داشت افراد زیادی طرفدارش بودند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» 14 مرداد ماه سالروز درگذشت بازيگر نام آشنايی است كه در سریال و فیلم های زیادی بازی نکرد اما به دلیل سبک بازی خاصی که داشت افراد زیادی طرفدارش بودند، حسین پناهی در ۶ شهریور ۱۳۳۵ در روستای دژکوه از توابع شهر سوق در شهرستان کهگیلویه متولد شد. حسینپناهی مدتی در شوشتر استان اهواز بهعنوان معلم حضور داشت در نهایت سال ۱۳۶۰ به تهران مهاجرت کرد.
بنابراین حسین پناهی پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسه آیتالله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات حوزوی برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگیاش بازگشت. بعد از چند ماه فعالیت در کسوت روحانی، به تهران مهاجرت کرد و چهار سال در مدرسه هنری آناهیتا درس خواند و دوره بازیگری و نمایشنامهنویسی را گذراند.
اولین تجربه بازیگری
در سال ۱۳۶۰ با تئاتر وارد عرصه بازیگری شد و همزمان فیلمنامهنویسی و کارگردانی را نیز شروع کرد و مدتی بعد با مجموعه «نهضت سوادآموزی» جلوی دوربین رفت.
حسینپناهی در سال ۱۳۶۱ با سریال «محله بروبیا» شناخته شد تا اینکه سال ۱۳۶۳ با سریال «محله بهداشت» به شهرت رسید او یک سال بعد در سال ۱۳۶۴ به استخدام صداوسیما درآمد. حسینپناهی در سال ۱۳۵۶ با همسرش شوکت ازدواج کرد، ثمره این ازدواج دو دختر بنامهای «لیلا» متولد ۱۳۵۷ و «آنا» متولد ۱۳۵۹ و یک پسر بنام «سینا» متولد ۱۳۶۳ است.
کتاب شعر
گرچه بیشتر مردم او را بهعنوان بازیگر میشناسند؛ اما حسینپناهی یک شاعر چیرهدست بود و ۱۹ جلد کتاب از وی منتشر شده که بسیاری از آنها بعد مرگش به چاپ رسید. اولین مجموعه شعر او با نام «من و نازی» در سال ۱۳۷۶ منتشر شد و تابهحال علاوه بر ۱۶ بار تجدید چاپ به 6 زبان دنیا نیز ترجمه شده است. وی بعد از مدتی شروع به ضبط سه آلبوم به نامهای «سلام خداحافظ»، «ستارها» و «راه با رفیق» بهصورت دکلمه کرد.
حسینپناهی در عمر هنری خود در بیش از ۸۰ فیلم و سریال حضور داشت و علاوه بر بازیگری، نویسنده و کارگردانی نیز میکرد. آخرین بازی او در سریال «روزگار قریب» سال ۱۳۸۱ و فیلم «بابا عزیز» سال ۱۳۸۱ است، جالب است بدانید او بخشی از دیالوگهای سریال امام علی را هم نوشته و مشاور فیلمنامهنویس هم بوده است.
کتاب ها
- دو مرغابی در مه (دو مرغابی در مه، گوش بزرگ دیوار: دو نمایشنامه)[۱۵]
۱۳۹۳ - نامههایی به آنا (۲) (کتاب شعر، نشر آناپنا)[۱۶]
۱۳۹۳ - سرودی برای مادران (نمایشنامه، نشر آناپنا)[۱۷]
۱۳۹۲ - جهان زیرسیگاری من است (مجموعه مصاحبهها سالهای ۱۳۶۸–۱۳۷۶، انتشارات آناپنا)[۱۸]
۱۳۹۲ - نوید یک روز بلند نورانی (مجموعه مصاحبهها سالهای ۱۳۷۶–۱۳۸۳، انتشارات آناپنا)
۱۳۹۰ - راه با رفیق (کتاب شعر، انتشارات دارینوش)[۱۹]
۱۳۸۶ - ستارهها (کتاب شعر، انتشارات دارینوش، این اثر اولین بار در سال ۱۳۷۵ با نام ستاره منتشر شد)
۱۳۸۶ - نمیدانمها (دفتر هفتم مجموعه شعر چشم چپ سگ، نشر دارینوش)[۲۰]
۱۳۸۴ - سلام خداحافظ (کتاب شعر، انتشارات دارینوش)[۲۱]
۱۳۸۴ - نامههایی به آنا (دفتر ششم از مجموعه شعر چشم چپ سگ، نشر دارینوش) - ۱۳۸۴[۲۲]
۱۳۸۴ - افلاطون کنار بخاری (دفتر دوم از مجموعه شعر چشم چپ سگ، انتشارات دارینوش)
۱۳۸۴ - سالهاست که مردهام (کتاب شعر، انتشارات دارینوش)
۱۳۸۴ - کابوسهای روسی (دفتر چهارم از مجموعه شعر چشم چپ سگ، نشر دارینوش)[۲۳]
۱۳۸۳ - به وقت گرینویچ (از مجموعه شعر چشم چپ سگ، انتشارات دارینوش)[۲۴]
۱۳۸۳ - چشم چپ سگ (مجموعه شعر، انتشارات دارینوش)[۲۵]
۱۳۷۷ - خروسها و ساعتها (مجموعه قصه، انتشارات الهام)[۲۶]
۱۳۷۶ - من و نازی (کتاب شعر، نشر الهام)[۲۷]
۱۳۷۶ - چیزی شبیه زندگی (انتشارات الهام)
۱۳۷۳ - بیبییون (طولانیتر از فیلمنامه، انتشارات الهام)[۲۸]
سه اثر سلام خداحافظ، ستارها و راه با رفیق با دکلمه و صدای حسین پناهی منتشر شدهاست. کتابهایی شامل آخرین اشعار و نوشتههای او هنوز به چاپ نرسیدهاست.
فعالیتهای هنری حسین پناهی
فیلم سینمایی
گذرگاه (۱۳۶۵)، گال (۱۳۶۵)، تیرباران (۱۳۶۶)، هی جو (۱۳۶۷)، نار و نی (۱۳۶۷)، در مسیر تندباد (۱۳۶۷)، ارثیه (۱۳۶۷)، راز کوکب (۱۳۶۸)، مهاجران (۱۳۶۹)، چاووش (۱۳۶۹)، سایه خیال (۱۳۶۹)، اوینار (۱۳۷۰)، هنرپیشه (۱۳۷۱)، مرد ناتمام (۱۳۷۱)، روز واقعه (۱۳۷۳)، آرزوی بزرگ (۱۳۷۳)، قصههای کیش (اپیزود اول، کشتی یونانی) (۱۳۷۷)، بلوغ (۱۳۷۷)، مریم مقدس (۱۳۷۹)، بابا عزیز (۱۳۸)
سریال تلویزیونی
روزگار قریب (۱۳۸۶)،فرمان (۱۳۸۱)، شبکه (۱۳۸۱)، آواز مه (۱۳۸۰–۱۳۸۱)، روزهای آرزو (۱۳۸۰)، تصمیم نهایی (۱۳۸۰)، خندان (۱۳۷۹)، همسایهها (۱۳۷۹)، یحیی و گلابتون (۱۳۷۹)، آبدارشان (۱۳۷۹)، مادر (۱۳۷۸)، ثقةالاسلام تبریزی (۱۲ روز از تاریخ مشروطه) (۱۳۷۸)، امام علی (۱۳۷۸)، آژانس دوستی (۱۳۷۵–۱۳۷۸)، دزدان مادربزرگ (۱۳۷۴–۱۳۷۵)، آشپزباشی و قبله عالم (۱۳۷۴)، بیبی یون (۱۳۷۴)، شلیک نهایی (۱۳۷۴)، شاخه طوبی (۱۳۶۷–۱۳۷۳)، روزی روزگاری (۱۳۷۰–۱۳۷۱)، مثل یک لبخند (۱۳۷۰)، هشتبهشت (۱۳۶۷–۱۳۶۹)، رعنا (۱۳۶۷–۱۳۶۹)، گالشهای مادربزرگ (۱۳۶۷)، کوچک جنگلی (۱۳۶۳–۱۳۶۶)، تلهتئاتر «ماجراهای رونالد و مادرش» (۱۳۶۶)، گلدانها و آفتاب (۱۳۶۶)، گرگها (۱۳۶۶) تلهتئاتر «به سبک آمریکایی» (۱۳۶۵)، تلهتئاتر «دو مرغابی در مه» (۱۳۶۵)، تلهتئاتر «آسانسور» (۱۳۶۴)، تلهفیلم «قهرمان کی» (۱۳۶۴)، محله بهداشت (۱۳۶۳)، تلهتئاتر «با یک گلبهار» (۱۳۶۳)، تلهتئاتر «آینه خیال» (۱۳۶۳)، تلهتئاتر «گوش بزرگ دیوار» (۱۳۶۲–۱۳۶۳)، طبل توخالی (۱۳۶۲)، تلهتئاتر «ایوان مدائن» (۱۳۶۱)، تلهتئاتر «عید شما مبارک» (۱۳۶۱)، خوابگردها (۱۳۶۱)، محله بروبیا (۱۳۶۱) و نهضت سوادآموزی (۱۳۶۰).
کتاب
نامههایی به آنا، به وقت گرینویچ، افلاطون کنار بخاری، سالهاست که مردهام، ستارهها، کابوسهای روسی، نمیدانمها، من و نازی من و نازی (۲)، جهان زیر سیگاری من است، نوید یک روزبلند نورانینامههایی به آنا ۲، خروسها و ساعتها، دو مرغابی در مه، راه با رفیق، چیزی شبیه زندگی، بی بی یون.
جوایز و افتخارات
- نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (در مسیر تندباد) (۱۳۶۷)
- برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد (سایه خیال) (۱۳۶۹)
- نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (مهاجران) (۱۳۷۱)
وفات در ۴۹ سالگی
حسینپناهی روز ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ در سن ۴۹ سالگی درگذشت، او در اواخر عمر خود تنها زندگی میکرد. پناهی پس از فوت به خواست خود در کنار قبر مادرش در محل زادگاه خود در روستای دژ کوه در آغوش خاک آرام گرفت، او قبلاً گفته بود: به بهشت نمیروم اگر مادرم آنجا نباشد. طبق گواهی پزشکی علت مرگ او ایست قلبی عنوان شده است.
انتهای خبر/