هدایت نادریان درگفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» در خصوص جنایات خاندان پهلوی و اثرات آن‌ها بر کشور گفت: نخستین خیانت رضاشاه، بنیان‌گذار سلسله پهلوی، که گناهی نابخشودنی برای این شخص محسوب می‌شود، ایجاد نخستین دوگانگی و قطبی‌سازی در کشور توسط یک پادشاه بود. موضوعِ پوشش، که در فرهنگ ایرانیان از دوران مادها و هخامنشیان و پس از اسلام همواره پذیرفته شده بود، تا پیش از دوره پهلوی هیچ‌گاه به مسئله‌ای برای ایجاد تقابل و دو قطبی بین پوشش و بی‌پوششی تبدیل نشده بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان کهگیلویه و بویراحمد ادامه داد: پهلوی اول، پس از سفر مشهور خود به ترکیه و دیدار با مصطفی کمال پاشا (آتاتورک)، با این تصورغلط که این پوشش سنتی مانعی برای تجدد و پیشرفت مردم ایران است، تحت تأثیر نگاه تجدد آمرانه و مشاورانش، قصد کرد با زور پوشش ایرانیان را برای هر دو گروه زنان و مردان تغییر دهد. پوشش زنان را به پوششی غربی تبدیل کرد و برای مردان نیز همین رویه را در پیش گرفت. این دوگانگی از همان زمان در جامعه ما ایجاد شد و متأسفانه در دوره پهلوی دوم نیز ادامه یافت. اتفاقاتی که در سال ۱۴۰۱ در کشور رخ داد، نیز ریشه در همان سیئه و گناهی دارد که بنیان‌گذار آن رضاشاه بود.

واگذاری‌های مرزی و تبعات ژئوپولیتیک

عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان کهگیلویه و بویراحمد و کارشناس تاریخ تصریح کرد: در مورد اختلافات مرزی با کشورهای همسایه، از جمله افغانستان، باید به بذل و بخشش‌های بی‌مورد رضاخان اشاره کرد. او بدون آگاهی، مشورت با کارشناسان و در نظر نگرفتن جغرافیای سیاسی، بخشی از دشت ناامید را به افغانستان واگذار کرد. این منطقه سرچشمه رودخانه‌های مهمی است که به استان‌های سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی وارد می‌شود.

نادریان خاطرنشان کرد: این واگذاری باعث ایجاد تنش پایدار با همسایه شرقی شده است. اکنون افغان‌ها با احداث سد کمال خان بر روی رود هیرمند، حقابه ایران را قطع کرده‌اند که منجر به خشکی رودخانه‌ها و تالاب‌ها شده است. این مسئله معیشت مردم منطقه را با مشکل مواجه ساخته و بخشی از مهاجرت‌ها و بیکاری‌ها در استان سیستان و بلوچستان ناشی از همین گناه جاری رضاشاه است.

مشکلات در شمال غرب و قفقاز

وی عنوان کرد: در اختلافات مرزی با همسایگان شمال غربی، رضاشاه بخشی از رشته‌کوه آرارات را که سرچشمه بسیاری از رودهای ورودی به استان‌های شمال غربی کشور است، به ترکیه و شوروی واگذار کرد. این تصمیم اشتباه، امروزه ما را با مشکلات ژئوپولیتیکی متعددی در شمال غرب کشور مواجه ساخته است. درگیری‌های کنونی بین ایران و جمهوری آذربایجان و پتانسیل درگیری با ترکیه، ریشه در همین اشتباهات تاریخی دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان کهگیلویه و بویراحمد و کارشناس تاریخ مطرح کرد: حتی درگیری بر سر قره‌باغ بین ارمنستان و آذربایجان، که اکنون دامن ایران را نیز گرفته و موجب تحرکات قدرت‌هایی مانند آمریکا (مانند پروژه جاده ترامپ) شده است، از تبعات همین تصمیم‌هاست. از دست دادن امکان ایجاد دالان ترانزیتی برای صادرات کالا به اروپا، مشکلی دیگر است که ناشی از بی‌تدبیری و خودرأیی این پادشاه بوده و بلایایی را بر سر کشور آورده است.

جدایی بحرین و ظلم جاری

نادریان بیان کرد: داستان واگذاری بحرین توسط پهلوی دوم نیز برای همگان شناخته شده است. در سال ۱۳۵۲ و تحت فشار انگلیس و غرب، بحرین که پاره‌ای از تن ایران و جزئی از استان فارس محسوب می‌شد و در برخی دوره‌ها تا ۷۰ درصد جمعیت آن ایرانی بودند، از خاک کشور جدا شد. این جدایی دقیقاً کمی قبل از تأسیس کشور امارات متحده عربی رخ داد. در ازای این جدایی، جزیره‌های تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی (که همواره متعلق به ایران بودند) به ایران بازگردانده شدند. نتیجه این تصمیم، اکنون ظلم جاری علیه شیعیان بحرین است که تحت حکومت خاندانی اقلیت و کوچک، مورد ستم قرار گرفته و حقوق آنان نادیده گرفته می‌شود.

میراثی از نادانی و بی‌کفایتی

وی در پایان بیان داشت: به طور کلی، مجموعه‌ای از تصمیمات اشتباه، ندانم‌کاری‌ها و مسائل ناشی از فقدان سواد سیاسی لازم برای اتخاذ تصمیم‌های درست، منجر به ارتکاب گناهانی علیه مردم ایران توسط این دو پادشاه پهلوی شد که پیامدهای آن تا به امروز گریبان‌گیر کشور است.

انتهای خبر/