اولین دیدار مسافران از یاسوج؛
دروازهای به روی طبیعت یا انباری برای سیمان؟!
پایتخت طبیعت ایران؛ این روزها با صحنهای متناقض در ورودیهای خود روبروست؛ به جای دشتهای سرسبز و کوههای زاگرس، دیوارهای بلند مصالح ساختمانی و صفهای طولانی کامیونها از مسافران است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صبح زاگرس؛ بر اساس گزارشهای میدانی از یاسوج، تصویری که این روزها از ورودی این شهر به چشم میخورد، بیشتر شبیه به یک منطقه صنعتی و معدنی است تا دروازه طبیعت بکر زاگرس.
از تابلوهای خوشآمدگویی تا دیوارهای مصالح ساختمانی
در تمامی ورودیهای اصلی یاسوج، به ویژه محور یاسوج-اصفهان، صحنه یکسانی تکرار شده است؛ ردیف های طولانی از کامیونها و وانتها که در کنار جاده پارک شدهاند و دپوهای عظیم آجر، بلوک، سیمان و شن که همچون دیواری، چشمانداز کوهستان و جنگلهای بلوط را مسدود کردهاند.
این مصالح گاهی تا چند متری خودروهای در حال حرکت پیشروی کرده و خط دید رانندگان را مختل میکنند.
گرد و غبار دائمی و آلودگی صوتی؛ مهمان ناخوانده ورودی یاسوج
هوای ورودی شهر آمیخته با گرد و غبار ناشی از مصالح است که نفسکشیدن را حتی در هوای پاییزی دشوار کرده است. رهگذران برای مقابله با این آلودگی مجبور به استفاده از ماسک هستند.
یک مغازه دار در حاشیه جاده میگوید؛«اجناس مغازه من مدام خاکی میشوند. دیگر جارو کردن فایده ای ندارد. این وضعیت برای کسب و کار ما بسیار آسیب زده است».
آلودگی صوتی ناشی از بوق کامیونها و صدای دستگاههای بتنساز نیز آرامش را از ساکنان اطراف گرفته است.
بینظمی ترافیکی و افزایش آمار تصادفات
پارک غیرقانونی کامیونها در کنار جاده، عرض سوارهرو را کاهش داده و موجب ایجاد ترافیک های طولانی و خطرناک شده است. بسیاری از رانندگان برای عبور ناگزیر به حرکت در بخشی از مسیر مخالف میشوند که این موضوع به گفته مقامات راهنمایی و رانندگی، عامل افزایش تصادفات در این محدوده ها شده است.
ریشه یابی بحران؛ ضعف مدیریت شهری و نبود برنامه ریزی
پشت این منظره آشفته، مشکلات ساختاری نهفته است:شهرداری یاسوج از نبود زمین جایگزین و مشخص نبودن حریم شهر سخن میگوید؛مالکان دپوهای مصالح ادعا میکنند مجوزی برای فعالیت در مناطق صنعتی مشخص دریافت نکردهاند از سویی دیگر شورای شهر بر لزوم ساماندهی فوری این وضعیت و انتقال این مراکز به خارج از شهر تأکید دارد.
یاسوج در تقابل دو هویت!
یاسوج امروز در یک تقابل هویتی قرار گرفته است: از یک سو «پایتخت طبیعت ایران» با جاذبه های بی نظیر گردشگری و از سوی دیگر، شهری با ورودی هایی شبیه به معدن سنگ. به نظر می رسد حل این بحران، که امنیت، سلامت و چهره شهر را تحت تاثیر قرار داده، نیازمند عزمی جدی و هماهنگی بین دستگاهی از سوی استانداری، شهرداری و سایر نهادهای مربوطه است.
پایتخت طبیعت ایران این روزها با صحنهای متناقض در ورودیهای خود روبروست؛ به جای دشتهای سرسبز و کوههای زاگرس، دیوارهای بلند مصالح ساختمانی و صفهای طولانی کامیونها از مسافران استقبال میکنند.
این بحران که علاوه بر چهره شهر، سلامت شهروندان و محیط زیست را نشانه رفته، حالا به نمادی از اختلاف نظر دستگاهها و کمبود اراده مدیریتی تبدیل شده است.
صنفی که خود نیز خواستار جابهجایی است
برخلاف تصورعمومی، بسیاری از فعالان صنف مصالحفروشی از وضعیت حاضر ناراضی هستند. یکی از مصالحفروشان باسابقه با خبرنگار ما گفته است؛ما نیز دلمان نمیخواهد در ورودی شهر باشیم. بارها درخواست دادهایم تا شهرک مصالحفروشی در حومه شهر احداث شود، اما همهچیز در حد وعده باقی مانده است.
طبق آمار غیررسمی، بیش از ۸۰ واحد مصالحفروشی فاقد مجوزهای محیط زیستی و سازهای در حاشیه ورودیهای یاسوج فعالیت میکنند.
هشدار کارشناسان؛ ورودی شهر، شناسنامه بصری آن است
کارشناسان مدیریت شهری هشدار میدهند که این منظره نه تنها چهره یاسوج را مخدوش کرده، بلکه ضربهای مستقیم به اقتصاد گردشگری و سرمایهگذاری وارد میکند
. یک کارشناس شهرسازی در گفتگو با رسانه ها گفته است: نبود طرح جامع برای ساماندهی ورودیها موجب توسعه بیضابطه واحدهای اقتصادی شده که علاوه بر کاهش ارزش زمینهای اطراف، حریم رودخانه بشار و جاده اصلی را نیز نقض کردهاند.
شکاف میان حرف و عمل؛ ساماندهی در دستور کار، اما اجرا در مه
اعضای شورای شهر یاسوج موضوع ساماندهی ورودیها را سالهاست در دستور کار میدانند، اما به همکاری نداشتن دستگاههای مرتبط مانند منابع طبیعی و راه و شهرسازی اشاره میکنند.
در مقابل، شهروندان معتقدند مشکل اصلی ضعف اراده مدیریتی است. یکی از ساکنان محلی با انتقاد میگوید:برای نصب المانهای تبلیغاتی سریع اقدام میکنند، اما برای حل این معضل سالهاست فقط جلسه تشکیل میدهند.
راه حل؛شهرک مصالحفروشان در خارج از شهر
کارشناسان ایجاد«شهرک مصالحفروشان» در خارج از محدوده شهری را راه حل این مشکل میدانند. تجربه موفق شهرهای دیگر نشان میدهد که این طرح نه تنها چهره شهر را زیباتر میکند، بلکه امکان نظارت یکپارچه بر مجوزهای محیط زیستی و ایمنی را فراهم میآورد.
تا زمانی که تصمیمگیران محلی نتوانند میان حرف و عمل پل بزنند، ورودیهای یاسوج همچنان در غبار مصالح ساختمانی و صدای بوق کامیونها گم خواهند ماند. یاسوج، این نگین زاگرس، سزاوار آن است که دروازهاش همتراز با زیباییهای طبیعتش باشد.
زمان آن فرا رسیده که یاسوج واقعی، با چهره ای سبز و میهمان نواز، به مسافرانش معرفی شود.
انتهای خبر/