فراز از وصیت نامه شهید «جبار خداميان»

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»، شهید جبار خداميان  سال 1348 در روستای طولیان دیده به جهان گشود. سرانجام وی در  16 اسفند سال 66 به درجه رفیع شهادت نایل آمد. پیکر مطهرش را در زادگاهش به خاک سپردند.

گذری کوتاه بر وصیتنامه شهید

و لاتحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون

بخدا قسم كه جز رضاى خدا و براى پاك كردن گناهانم براى چيز ديگرى به جبهه نيامدم. بارالها اين جبهه رفتن را از من بپذير و نگذار كه بار ديگر نفسى در سينه ام باشد تا به اين محل بيايم. خدايا اى خداى از همه مهربانتر از تو ميخواهم كه گناهانم را ببخشى و مرا در رده شهيدان قرار بدهى .

اينك اى مادرم از تو ميخواهم كه شيرت را حلالم كنى و بدي هايى كه از من ديدى را به بزرگوارى خودت ببخشى، مادرجان چون تو مادرى مهربان براى من و من فرزندى بد براى تو بودم مرا حلال كن،  زيرا كه خدا دل شما را رحيم ساخته است .

اينك اى برادران و اى خواهرانم كه شما هريك بنوبه خودتان مربى و معلم من هم بعنوان يك شاگرد در ميان شما زندگى مى كردم ، بعنوان يك شاگرد و يك برادر از شما مى خواهم كه بدي هايى را كه از من ديده ايد به بزرگوارى خود ببخشيد و اگر اين فريضه بزرگ نصيبم شد مادرم را دلدارى بدهيد، نبايد كسى شما را دلدارى بدهد و به همه اقوام و خويشان و همسايگان و همشهريان سلام مى رسانم به محصلان مدرسه هاى ابتدائى و راهنمائى سلام مى رسانم و به آن‌ها سفارش مى كنم كه قلم را روى كاغذ براى خدا بكشيد و حتى  اگر يك نقطه بر روى كاغذ بر جاى بگذاريد براى خدا باشد، اول خدا را در نظر داشته باشد.

اگر اين فريضه نصيبم شد با جسد خونين و با لباس فرم خونين در گلزار شهداى طوليان بخاك بسپاريد تا در ميان آن‌ها كمى آرام بگيرم در آخر از مادر و خواهران و برادرانم مى خواهم كه خدا را شكر كنند كه هم آرزوى من اين است و هم خواست خداست .