کمیسیون اصل ۹۰؛ آخرین سنگر سیاسی نماینده کهگیلویه؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» استان کهگیلویه و بویراحمد با سه نماینده در مجلس دوازدهم، اخیراً شاهد تغییراتی در ترکیب هیئت‌های رئیسه کمیسیون‌ها بوده است؛ غلامرضا تاجگردون همانند دور گذشته رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شد اما محمد بهرامی جایگاه نائب رئیسی در کمیسیون انرژی را از دست داد و نتوانست به هیأت رئیسه این کمیسیون راه پیدا کند.

در این میان، وضعیت سید محمد موحد، نماینده شش‌دوره‌ای مجلس که در دوره قبل به عنوان نائب رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس حضور داشت، مورد توجه ویژه تحلیلگران سیاسی قرار گرفته است. موحد که از چهره‌های باسابقه و تأثیرگذار استان محسوب می‌شود.

در پهنه سیاست ایران که همواره در حال دگرگونی است، موقعیت نمایندگان کهنه‌کاری مانند سید محمد موحد نیازمند واکاوی دقیقتری است. این نماینده شش دوره‌ای کهگیلویه و بویراحمد اکنون در برهه‌ای حساس از حیات سیاسی خود قرار دارد، جایی که تجربه طولانی با چالش‌های نوین نظام نمایندگی روبه‌رو شده است.

محمد موحد در آستانه یک دوراهی سرنوشت‌ساز قرار دارد. تجربه شش دوره حضور در مجلس از او چهره‌ای ساخته که هم می‌تواند به سرمایه‌ای ارزشمند برای استان تبدیل شود و هم ممکن است به تدریج به حاشیه رانده شود. تفاوت اصلی او با محمد بهرامی در همین نکته نهفته است؛ در حالی که بهرامی بیشتر به عنوان چهره‌ای اجرایی شناخته می‌شد، موحد از آن دسته نمایندگان است که می‌تواند در لایه‌های عمیق‌تر قانونگذاری و سیاست‌گذاری اثر بگذارد.

در پاسخ به این پرسش که حضور در کدام کمیسیون‌ها می‌تواند بیشتر به نفع مردم استان باشد، باید به چند نکته ظریف توجه کرد. کمیسیون کشاورزی نه تنها به دلیل تناسب با شرایط استان کهگیلویه و بویراحمد، بلکه به این دلیل که کمتر مورد توجه جناح‌های مختلف قرار دارد، می‌تواند به موحد فضای مانور بیشتری بدهد. در این کمیسیون او می‌توانست هم بر حل مشکلات فوری مانند کم‌آبی متمرکز شود و هم به طرح‌های بلندمدت مانند توسعه صنایع تبدیلی بپردازد.

به نظر می‌رسد موحد بار دیگر راهی غیر از کمیسیون اصل ۹۰ پیش‌رو ندارد. با برگزاری انتخابات هیئت‌های رئیسه در اکثر کمیسیون‌های تخصصی مجلس، نامی از موحد در ترکیب اعضای کلیدی کمیسیون‌های مهمی مانند کشاورزی، صنایع یا انرژی به چشم نمی‌خورد.

تجربه نشان داده است کمیسیون اصل ۹۰ بیشتر شبیه شمشیری دو لبه عمل می‌کند. از یک سو می‌تواند ابزار نظارتی قدرتمندی در اختیار نماینده قرار دهد، اما از سوی دیگر ممکن است او را درگیر فرآیندهای طولانی و کم‌ثمر کند. برای موحد که اکنون نیاز به اثبات کارآمدی خود دارد، شاید بهتر باشد به جای حضور تمام وقت در این کمیسیون، از مکانیزم‌های دیگری مانند تشکیل کارگروه‌های ویژه با حضور دستگاه‌های اجرایی استفاده کند.

حضور در این کمیسیون اگرچه از نظر حقوقی موقعیت مناسبی برای نظارت بر عملکرد دستگاه‌ها محسوب می‌شود، اما در عمل توان محدودی برای حل مشکلات اساسی استان دارد. فرآیندهای طولانی رسیدگی به شکایات و ضمانت اجرایی پایین مصوبات این کمیسیون، باعث شده بسیاری از نمایندگان ترجیح دهند در کمیسیون‌های تخصصی‌تر حضور یابند.

این انتخاب ناخواسته می‌تواند سرآغاز افول تدریجی نقش موحد در سیاست‌های کلان کشور باشد. بدون حضور در کمیسیون‌های تخصصی، دسترسی به مراکز تصمیم‌گیری محدودتر شده و به تدریج از میزان نفوذ او کاسته خواهد شد. این در حالی است که تجربه و دانش او می‌توانست در کمیسیون‌های تخصصی به کار آید.

به نظر می‌رسد موحد در این دوره از مجلس با چالشی جدی مواجه شده است. اگرچه حضور در کمیسیون اصل ۹۰ بهتر از حاشیه‌نشینی کامل است، اما بعید به نظر می‌رسد که بتواند از این طریق همانند گذشته اثرگذاری قابل توجهی داشته باشد. این وضعیت بیش از هر چیز نشان‌دهنده تغییر در معادلات قدرت در سطح مجلس و استان است که در آن سابقه طولانی به تنهایی ضامن حفظ موقعیت نیست.

انتهای خبر/