نابودی زمین‌های کشاورزی باشت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» خاک زراعی ترکیبی از مواد معدنی، موادآلی، موجودات زنده میکروسکوپی، حشرات مفید، آب و هوا بوده که برای تشکیل یک سانتی متر مکعب از آن در حدود 700 سال زمان صرف گردیده تا به شکل امروزی تبدیل شده و قابل کشت و کار باشد.

چند سالی است پس از برداشت برنج براساس تجارب گذشته کاه و کلش و ضایعات آن سوزانده می‌شود، این موضوع باعث از بین رفتن سرمایه ملی و به طور کلی موجب آلودگی محیط زیست و تهدید علیه بهداشت عمومی است.

سوزاندن بقایای گیاهی یک رویه اشتباه بین کشاورزان بوده و اثرات منفی بسیاری روی خاک و محیط زیست دارد و عاملی برای نابودی مواد آلی خاک، آسیب رساندن به طبیعت و محیط زیست و نابودی میلیون‌ها موجود زنده در خاک، آزاد شدن باقی مانده سموم شیمیایی باقی مانده در بقایای گیاهی و آلودگی هوا می‌شود.

با سوزاندن بقایای گیاهی در مزارع کشاورزی، خاکستر و دود ناشی از آن باعث آلودگی هوا در فضای مسکونی روستایی و یا شهری همجوار شده و مشکلات سلامتی و بهداشتی شامل بروز انواع حساسیت‌ها، مشکلات تنفسی و در نتیجه موجب نارضایتی عمومی می‌شود.

سوزاندن کاه در طول زمان موجب از بین رفتن یکنواختی حاصلخیزی خاک می شود، می توان کاه و کلش مزارع را به عنوان یک منبع غذایی در جیره دام مورد استفاده قرار داد.
شالیکاران توجه داشته باشند که میزان مصرف کود شیمیایی در اراضی که کاه به زمین برگردانده می‌شود در مقایسه با مزارعی که کاه سوزانده می‌شود، کمتر است.
 با توزیع مناسب کاه و کلش باقی مانده در سطح خاک، به زیر خاک بردن و پوسیده شدن آنها، میزان مواد آلی خاک افزایش پیدا کرده که این مورد در نهایت باعث افزایش فرم قابل جذب عناصر غذایی در خاک شده و کاهش مصرف کودهای شیمیایی را در پی خواهد داشت.

ولی با سوزاندن بقایای کشاورزی عناصر غذایی موجود در آنها مانند ازت و فسفر از بین رفته، خاک زراعی به تدریج فقیر شده،  که این امر باعث تحمیل هزینه بیشتر به کشاورزان و آلودگی بیشتر منابع آبی و خاکی می‌شود.
مواد آلی به عنوان یک منبع غذایی برای بی‌نهایت موجود ذره بینی فعال در خاک است که با از بین رفتن آنها تعداد و فعالیت موجودات زنده ذره بینی کاهش پیدا کرده و در نهایت منجر به کاهش حاصلخیزی خاک می‌شود.

انتهای خبر/