این داستان روزمرگی کارگران روزمزد و فصلی است که در گوشه‌وکنار شهرما که هنوز مسئولین آن راهکار درستی برای ساماندهی آن‌ها اجرایی نکرده‌اند. کارهای فصلی مختلفی برای افرادی با مهارت‌های گوناگون در دسترس هستند.

هر ساله با شروع فصول مختلف بهار، تابستان، پاییز و زمستان، بسیاری از کارگران فصلی از مناطق دور و نزدیک به امید کسب روزی راهی خیابان‌ها و میادین شهر می‌شوند تا معیشت خود و خانواده‌هایشان را فراهم کنند؛ در بین این کارگران در بخش‌های ساختمانی و میوه‌چینی بیشترین تعداد کارگران فصلی را تشکیل می‌دهند.

این کارگران که این روزها با آغاز فصل برداشت میوه همچنین شروع فصل بارش‌ها و باوجود سردی هوا با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستند. این افراد نه مزد مشخصی دارند و نه از بیمه، پاداش و عیدی برخوردارند، بنابراین اگر در مسیر و یا محل کار بلایی سرشان بیاید، معلوم نیست سرنوشت خود و خانواده‌شان چه می‌شود.

روی داربست و یا از درختی بالارفتن برای چیدن میوه، خطرآفرین است و می‌تواند با بروز یک خطا خسارات جبران‌ناپذیری برای آنان در پی داشته باشد، لیکن این کارگران چاره‌ای جز مدارا با شرایط و پذیرفتن همه سختی‌ها ندارند.

کار فصلی برای کسانی که می‌خواهند بیش‌تر پول دربیاورند نیز ایده خوبی است. بسیاری از نوجوانان و دانشجویان در طول تابستان و بعضاً فصل برداشت میوه در اوایل پاییز به کار پاره‌وقت مشغول می‌شوند تا درآمدشان را افزایش دهند. لیکن چندی است نیز مشکلی بر مشکلات آنان افزوده شده است، حضور گسترده اتباع افغانی و تمایل کارفرمایان در به‌کارگیری این افراد به علت پرداخت دستمزد کمتر به آنان باعث نگرانی و بیکاری بسیاری از این کارگران شده است.

کارگران فصلی از جمله اقشار کم‌درآمد و ضعیف هستند که حتی در تنگنای بیکاری و گرانی با مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و برای گذران زندگی در فصل سرد یا فصل گرم خروس‌خوان و قبل از طلوع آفتاب با یک پلاستیک یا ساک کوچک بر دست، با لباس کار از منزل خارج می‌شوند، به امید آنکه روزی حلالی بر سفره خانواده‌هایشان بیاورند.

در این میان رسیدگی به وضعیت کارگران فصلی و درنظرگرفتن محل مناسب برای ساماندهی آن‌ها و همچنین بحث بیمه و رسیدگی به معضل به‌کارگیری اتباع افغانی موضوعی است که باید موردتوجه مدیران شهری، مسئولان اداره کار و امور اجتماعی و سایر مسئولان ذی‌ربط قرار گیرد.

انتهای خبر/