به گزارش پایگاه خبری تحلیلی « صبح زاگرس» در سالی که شعار «سرمایه گذاری برای تولید» بر سر زبان‌هاست، تولیدکنندگان محلی بیش از هر زمان دیگری با چالش‌های جدی روبه‌رو شده‌اند. گچساران با وجود ظرفیت‌های عظیم نفت و گاز، همچنان در بخش تولید و اشتغال غیردولتی با مشکلات متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کند. در این میان، تعدادی از جوانان کارآفرین با تکیه بر سرمایه شخصی و انگیزه‌ای درونی، قدم در مسیر سخت تولید گذاشته‌اند تا هم اشتغالی برای خود و دیگران ایجاد کنند و هم نشان دهند که می‌توان در دل محرومیت، چراغ تولید را روشن نگه داشت.

یکی از این چهره‌ها «مهدی ملک‌زاده» است؛ تولیدکننده پوشاکی که بیش از یک دهه با پشتکار و امید در این عرصه فعالیت کرده، اما امروز با مشکلات مالی و نبود حمایت مسئولان مواجه شده است. برای بررسی بیشتر دغدغه‌هایش و آشنایی با وضعیت تولید در گچساران، گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.

صبح زاگرس: خودتان را معرفی کنید و از آغاز فعالیت‌تان در حوزه تولید بفرمایید.

ملک‌زاده: بنده مهدی ملک‌زاده هستم، تولیدکننده عرصه پوشاک در شهرستان گچساران. از سال ۱۳۹۲ فعالیت تولیدی خود را آغاز کردم و به لطف خدا تا امروز ادامه دادم. هدف ما از ابتدا ایجاد اشتغال برای جوانان شهرمان بود، اما متأسفانه به دلیل مشکلات متعدد، ناچار شدیم کارگاه را تعطیل کنیم.

صبح زاگرس: دلیل تعطیلی کارگاه چه بود؟

ملک‌زاده: ما با تمام توان و سرمایه شخصی وارد میدان شدیم، حتی ۱۶ نفر به‌صورت مستقیم در کارگاه مشغول بودند. اما به مرور، مشکلات مالی، بی‌توجهی مسئولان و نبود حمایت از تولید داخلی باعث شد که چرخ تولید از حرکت بایستد. هرچه در توان داشتیم گذاشتیم، ولی وقتی حمایتی از سوی دستگاه ها و نهادهای محلی و شرکت‌های بزرگ صورت نگیرد، ادامه مسیر با این وضعیت ممکن نیست.

صبح زاگرس: منظورتان از نبود حمایت دقیقاً چیست؟

ملک‌زاده: ببینید، در گچساران ظرفیت‌های زیادی وجود دارد؛ از شرکت نفت و گاز گرفته تا پتروشیمی و ادارات و دستگاه های اجرایی متعدد. اگر فقط 10 درصد از سفارشات لباس کار کارکنان این شرکت‌های بزرگ به کارگاه ما داده می‌شد، می‌توانستیم اشتغال ۱۰۰ نفر را به‌صورت پایدار فراهم کنیم. ما توان تولید انواع لباس کار، کلاه‌های مهندسی، لباس مجلسی و پوشاک متنوع را داریم، اما هیچ مدیری نیامد حتی از نزدیک کار ما را ببیند. این بی‌توجهی دردناک است.

صبح زاگرس: وضعیت فعلی کارگاه چگونه است؟

ملک‌زاده: متأسفانه در حال جابه‌جایی هستیم. ملکی از خود نداریم و به‌خاطر نداشتن مکان ثابت، مدام از یک ملک به ملک دیگر نقل‌مکان می‌کنیم. این جابه‌جایی‌ها هم هزینه‌بر است، هم باعث از دست رفتن نیروی انسانی و فرصت‌های کاری می‌شود. الان هم نمی‌دانیم بتوانیم دوباره شروع کنیم یا نه.

صبح زاگرس: آیا تاکنون به مسئولان شهرستان مراجعه کرده‌اید؟

ملک‌زاده: بارها مراجعه کردیم، اما متأسفانه هیچ اقدامی صورت نگرفت. هر بار وعده شنیدیم، اما در عمل هیچ حمایتی ندیدیم. این در حالی است که رهبر معظم انقلاب سال‌هاست بر اهمیت حمایت از تولیدکنندگان داخلی تأکید دارند، ولی در شهرستان ما هنوز گوش شنوایی برای این حرف‌ها پیدا نشده است.

صبح زاگرس: به نظر شما راهکار حمایت از تولیدکنندگان چیست؟

ملک‌زاده: اول از همه باید مسئولان باور کنند که تولیدکننده غیر خودی نیست، بلکه ستون اقتصاد کشور است. وقتی سفارشات ساده اداری مثل لباس کار یا تجهیزات پوشاک به کارگاه‌های محلی داده شود، هم اشتغال ایجاد می‌شود، هم درآمد در خود شهرستان می‌چرخد. به‌جای واردات یا سفارش از شهرهای دیگر، می‌توانند به ما اعتماد کنند. اگر این اتفاق بیفتد، حتی توان صادرات هم داریم و قول می‌دهم که هیچ مشکلی در تأمین کیفیت و تیراژ نداشته باشیم.

داستان «مهدی ملک‌زاده» تنها روایت یک کارگاه تعطیل‌شده در گچساران نیست؛ بلکه نمادی از وضعیت بسیاری از تولیدکنندگان بومی در شهرهای کوچک کشور است. او با سرمایه شخصی و عشق به وطن، چراغی برای اشتغال جوانان برافروخت، اما نبود حمایت، خاموشی را بر آن تحمیل کرد.

در شهری که به عنوان «پنجمین ابرمخزن نفت جهان» شناخته می‌شود، وجود چنین بی‌توجهی به تولیدکنندگان پوشاک، نشانه‌ای از فاصله میان شعار و عمل است. اگر دستگاه‌های بزرگ و پرقدرت اقتصادی چون شرکت نفت و گاز، پتروشیمی، شهرداری و سایر ادارات، تنها بخشی از نیازهای خود را از واحدهای محلی تأمین کنند، نه‌تنها اشتغال پایدار شکل می‌گیرد، بلکه چرخ اقتصاد مردمی نیز به حرکت درمی‌آید.

امروز صدای این جوان گچسارانی، صدای همه تولیدکنندگانی است که در سکوت، زیر فشار هزینه‌ها و بی‌توجهی‌ها خم شده‌اند. شاید اگر این صداها شنیده شود، هنوز بتوان امید داشت که چرخ تولید در گچساران دوباره به حرکت درآید.

انتهای خبر/