روایت شهیدی که فقر مانع تحصیلش نشد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» شهید رضا قلی پاك نسب سال ۱۳۴۳ در روستاي محروم كوشك دشمن زياري در يك خانواده مذهبي چشم به جهان گشود، حدود دو سال از عمر مباركش را در دامن پر عطوفت پدر و مادرش گذراند كه ناگهان چرخ روزگار به سياهي گراييد و مادر مهربان خود را از دست داد، زندگاني شهيد با نداشتن مادر رنگي ديگر به خود گرفت و در كنار پدرش شروع به رشدکردن نمود.

تحصیلات

شهيد به علت محروميت منطقه و نداشتن مدرسه در منطقه تا چندين سال از درس‌خواندن محروم شد تا اينكه در سال ۱۳۵۴ مدرسه ابتدايي در زادگاهش افتتاح شد و وی در سن ده‌سالگی راهي مدرسه شد و دوران ابتدايي را با موفقيت كامل در زادگاهش به پايان رساند. از منطقه محروم روانه شهرستان دهدشت شد و در مدرسه راهنمايي استاد شهيد مرتضي مطهري ثبت‌نام نمود و شروع به درس‌خواندن كرد.

جبهه یا درس

اما اين بار زندگي شهيد عوض شد و رنگي تازه به خود گرفت به‌طوری كه رفتن به جبهه را به ماندن در شهر ترجيح داد و براي ياري رساندن به رزمندگان در تاريخ ۳۰ فروردین سال ۶۵ از طريق هلال‌احمر شهرستان دهدشت به جبهه‌های نور عليه ظلمت كردستان اعزام شد.

سه ماه مأموريت كامل خود را با فداكاري و شجاعت به اتمام رسانيد و به‌سوی ديار و سرزمين خود بازگشت، باتوجه‌به اينكه شهيد در منطقه محروم و دورافتاده زندگي می‌کرد که مردم منطقه هیچ‌وقت گرفتار دسته‌بندی‌ها و باندگرایی‌های كه برابر جهل و ناداني بود نشدند.

وی فردي آزاد و مستقل بود و هيچگاه حقيقت را فداي مصلحت نمی‌کرد و از چنان اخلاقي برخوردار بود كه تمامي اقوام و خويشان و حتي آنان كه یک‌مرتبه با وی همنشين می‌شدند از ايشان درس اخلاق می‌آموختند.

 خدمت سربازی

هيچگاه در زندگي پر عطوفت خود دچار اشتباه نشده بود و هركسي كه او را می‌شناخت كاملاً از او راضي بود. شهيد در تاريخ ۱۱۸ مرداد سال ۶۵ از طريق پايگاه ژاندارمري كلات براي انجام‌وظیفه سربازي خود فراخوانده شد، شهيد فوري خود را به حوزه وظيفه بخش لنده معرفي نمود و در يك تقسیم‌بندی و باتوجه‌به علاقه فراواني كه خود به سپاه پاسداران داشت سهميه سپاه شد. از طريق سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان دهدشت به پادگان آموزشي ياسوج اعزام شد و دوران آموزش خود را به طور احسن به پايان رسانيد و از آنجا راهي جبهه‌های جنوب شد.

شجاعت

وارد تيپ ۴۸ فتح شد و در واحد تخريب تيپ شروع به مبارزه با صدامي‌ها كافر كرد. در اين ايام از چنان شجاعت و فداكاري برخوردار بود كه قلم و كاغذ توان وصف وی را ندارد، شهيد در عملیات متعددي شركت نمود كه از جمله اين عملیات می‌توان كربلاي چهار و پنج و ده و نصر يك و غيره را نام برد.

وی در كربلاي چهار دچار مسموميت شيميايي شد كه بعد از يك بستري كوتاه دوباره راهي جبهه شد تا اينكه در نیمه‌های شب ۲۲ تیر سال ۶۶ در شهر سليمانيه عراق براثر منفجرشدن مين چشم‌هاي گرم و مهربان وي را براي هميشه از اين دنياي مادي بست.

 انتهای خبر/