دردِ بی‌پایان پروژه‌های عمرانی در کهگیلویه‌وبویراحمد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» مردم سخت‌کوش و صبور کهگیلویه و بویراحمد سال‌هاست با مشکلات متعدد در حوزه عمران و توسعه دست و پنجه نرم می‌کنند. در حالی که این استان دارای ظرفیت‌های بالای طبیعی، نفت و گاز، کشاورزی و گردشگری است، اما متأسفانه به دلیل کم‌توجهی مسئولان، بسیاری از پروژه‌های حیاتی آن نیمه‌کاره رها شده یا با پیشرفت لاک‌پشتی مواجه هستند.

استان کهگیلویه و بویراحمد با وجود پتانسیل‌های طبیعی و اقتصادی، همیشه با تأخیرهای مزمن در پروژه‌های عمرانی دست و پنجه نرم کرده است. از جاده‌های نیمه‌تمام تا بیمارستان‌های بلاتکلیف، این مسئله به یک درد آشنا برای مردم تبدیل شده است. اما چرا؟

از جمله دلایل متعدد در تأخیرها و افتتاحات نمایشی پروژه‌ها: «تخصیص ناکافی بودجه»: بودجه‌های مصوب اغلب یا دیر می‌رسند یا کفاف هزینه‌های واقعی را نمی‌دهند، «تورم و افزایش هزینه‌ها»: بین زمان تصویب پروژه و اجرا، قیمت مصالح و دستمزدها بالا می‌رود، اما بودجه اصلاح نمی‌شود، «وابستگی به بودجه دولتی»: کمبود مشارکت بخش خصوصی باعث می‌شود پروژه‌ها در نیمه‌راه زمین‌بخورند، «اخذ مجوزهای طولانی»: گرفتن مجوز از ادارات محیط زیست، منابع طبیعی و میراث فرهنگی گاهی سال‌ها طول می‌کشد، «مشکلات جغرافیایی و فنی»: دشواری دسترسی به مناطق کوهستانی که باعث شده حمل مصالح به برخی نقاط سخت و پرهزینه باشد، «کمبود نیروی متخصص» که بسیاری از پیمانکاران ترجیح می‌دهند در شهرهای بزرگتر کار کنند، «افتتاحات سیاسی» برای شیرین‌کاری جلوی دوربین‌ها، و «مهم‌ترین» دلیل «تغییر مداوم مسئولان» است که هر مدیر جدید سلیقه‌ی خودش را دارد و ممکن است پروژه‌های قبلی را متوقف یا تغییر دهد.

ذکر این نکته ضروری است که «پروژه‌های نیمه‌تمام ولی افتتاح شده» گاهی برای جلب رضایت مردم یا تبلیغات انتخاباتی است که باعث می‌شود پروژه‌ها زودتر از موعد و ناقص افتتاح شوند که عدم نظارت پس از افتتاح: بعد از قیچی کردن نوار افتتاح ممکن است باعث شود روند تکمیل پروژه نیمه‌کاره رها شود.

از جمله نمونه‌های دردآور از پروژه‌های بلاتکلیف کهگیلویه و بویراحمد می‌توان به «بیمارستان ۳۲ تختخوابی شهرستان لنده که سال‌هاست درگیر کمبود بودجه است، جاده یاسوج - سی سخت که با وجود اهمیت گردشگری، سال‌ها نیمه‌کاره مانده است و سدهای کوچک منطقه که برخی حتی بعد از افتتاح، بهره‌برداری نشده‌اند» اشاره کرد.

متأسفانه تا زمانی که سیاست‌زدگی، کمبود بودجه واقعی و ضعف مدیریت وجود دارد، این داستان ادامه خواهد داشت. اما اگر «شفافیت مالی یعنی پیگیری عمومی هزینه‌کرد بودجهٔ پروژه‌ها، جذب سرمایه‌گذاران خصوصی و کاهش وابستگی به بودجه دولتی، ثبات مدیریتی با سیاست جلوگیری از تغییرات پی‌درپی مسئولان و نظارت مستمر با تشکیل تیم‌های بازرسی مردمی و رسانه‌ای صورت پذیرد شاید روزی شاهد پروژه‌های به‌موقع و باکیفیت باشیم.

انتهای خبر/