بهمئی؛ تاریخ و هنر نهفته سرزمین پارس

شهرستان بهمئی با مساحت یک هزار و ۴۴۷ کیلومتر یکی از شهرستان‌های گرمسیری استان کهگیلویه و بویراحمد است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس»؛ شهرستان ۲۰ساله بهمئی شهرستانی گرمسیری است که با مساحتی بالغ بر یک هزار و ۴۰۰ کیلومتر در قسمت جنوب و جنوب غرب استان کهگیلویه و بویراحمد و هم مرز با شهرستان‌های زنده و کهگیلویه در استان کهگیلویه و بویراحمد و بهبهان، رامهرمز و باغ ملک در استان به علت آب جاذبه‌های سیاحتی و زیارتی هرساله میزبان گردشگران زیادی است.

در این گزارش به مختصر به چند تا از مناطق زیارتی و تفریحی شهرستان بهمئی پرداخته می‌شود.

قلعه نادر (دو قلعه)

قلعه نادر (دو قلعه) در فاصله ۱۰ کیلومتری از شهر لیکک قرار دارد و آغل دام، زندان، حوض آب، برج مراقبت و نگهبانی، اتاق‌های گلی و گچی، ساروج، گل نرگس در بلندترین نقطه، یک گوراب یا برکه کنده شده در زمین در ۲۰۰ متر پایین‌تر از قلعه (شمال غربی قلعه)، تعدادی قبر در نزدیکی گور آب، درختان بادام‌کوهی، پسته کوهی یا بن، کل خنگ، انجیر کوهی و کنار، چشمه آب گازران در دامنه شمالی قلعه از بخش‌های مختلف این اثر تاریخی است.

تنگ ماغر

تنگ ماغر به‌خاطر وجود آب‌وهوای بسیار مطبوع و معتدل و همچنین پوشش گیاهی و جنگل‌های زیبای آن سالانه میزبان گردشگران بسیاری از اقصی‌نقاط ایران به‌ویژه جنوب کشور است.

بر اساس کتیبه‌های باستانی، این منطقه از جمله محل تفریح حکمرانان و پادشاهان دوره ساسانی بوده که در بخش‌هایی از این مسیر راه شاهی موجود تأییدکننده این واقعیت است. آثار معماری صخره‌ای تنگ ماغر مربوط به دوره ساسانیان است.

آثار معماری صخره‌ای تنگ ماغر که به دوره ساسانیان می‌رسد در تاریخ دوم آبان سال ۱۳۸۲ خورشیدی با شماره ثبت ۱۰۵۷۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تالاب برم الوان

تالاب «برم الوان» در ۴۰ کیلومتری شهر لیکک، مرکز شهرستان بهمئی واقع شده است. این میراث طبیعی با مساحتی حدود ۱۵ هکتار و با یک هزار و ۱۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا در نزدیکی تپه‌ماهورهای گچی قرار گرفته و حاشیه این تالاب با گیاهان نادری مانند نی، گز، زالزالک و خارشتر پوشیده شده است.

باتوجه‌به دائمی بودن آب این دریاچه در داخل و پیرامون این تالاب گونه‌هایی از آبزیان و پرندگان آبی از جمله مرغ ماهی‌خوار، غاز و اردک زندگی می‌کنند.

دریاچه برم الوان با عمق بین ۱۲ تا ۳۰ متر و منظره طبیعی خیره‌کننده و تنوع گیاهی و جانوری در شهرستان بهمئی، از نقاط گردشگری استان کهگیلویه و بویراحمد است که در فصل‌های زمستان و اوایل بهار پذیرای گردشگران زیادی است.

تنگ سولک(ساولک)

تنگه «سولک» یا «ساولک» در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی لیکک مرکز شهرستان گرمسیری بهمئی استان کهگیلویه و بویراحمد با دو مسیر پیاده‌رو و ماشین‌رو سالانه میزبان گردشگران زیادی است.

نقش‌برجسته‌های «سولک» میراثی تاریخی از دوره اشکانی است که در نزدیکی دره‌ای سرسبز و پوشیده از درختان بلوط و سرو در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی شهر لیکک و حدفاصل میان‌کوه‌های شهرستان بهمئی خودنمایی می‌کند.

سنگ‌نوشته‌های دوره الیمایی (اشکانی) در تنگ «ساولک» با راه اسب رو، سنگ‌فرش قدیمی، کنده‌کاری‌های دل کوه و سروهای زرین منحصربه‌فرد، چشمه گور دک منسوب به گودرز پهلوان افسانه‌ای ایران مقصدی به‌یادماندنی برای سفر علاقه‌مندان یادگارهای تاریخ و تمدن ایران در کنار طبیعت هزار رنگ بهاری است.

تنگ ساولک با پوشش گیاهان دارویی، خوراکی و زینتی بن سرخ، هلپه، تره، کارده، کنگر، گل لاله سرنگون، آویشن و همچنین جنگل‌های انبوهی از بلوط و سایر گونه‌ها طبیعت بسیار زیبایی برای بازدید علاقه‌مندان دارند.

امام زادگان سیداسدالله و سید ابراهیم(دو سیدالله)

دو بقعه متصل‌به‌هم مرقد آنان در روستای «منیزور» از توابع بخش «سرآسیاب یوسفی» شهرستان «بهمئی» بر روی تپه‌ای مشرف بر دره «برد من» واقع شده‌اند که پیرامون آن را قبرستان قدیم روزگار قبل از صفوی فراگرفته است. شجره این بزرگواران به امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) می‌رسد.

گفتنی است بارگاه مطهر امامزادگان سید اسدالله و سید ابراهیم علیهم‌السلام در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر لیکک مرکز شهرستان بهمئی و در بخش سرآسیاب یوسفی واقع شده است.

امام زاده بابا احمد

امامزاده بابا احمد یکی از آثار تاریخی روستای بابا احمد در شهرستان بهمئی است که یکی از جاهای دیدنی استان کهگیلویه و بویراحمد نیز محسوب می‌شود.

شاخصه‌های معماری این اثر تاریخی با معماری دوره سلجوقیان است. امامزاده بابا احمد در تاریخ دوم آبان‌ماه ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۱۰۵۸۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران شناخته شده و به ثبت رسید.

روستای بابا احمد در میان‌دره‌ای گرم و خشک، در فاصله ۱۲ کیلومتری شمال غربی شهر لیکک قرار گرفته است. این روستا از شمال به رودخانه گدارتختی، از جنوب به آبادی «زورآزما»، از مغرب به روستای اسلام‌آباد و از مشرق به روستای تیرداری محدود می‌شود.